Öylesine özledim ki kokunu içime çekmeyi,bayram sabahlarında nasır tutmuş elleriniden öpmeyi,kırlaşmış saçlarında parmaklarımı gezdirmeyi ve bol kahkahalı sohbetlerimizi.

Geriye dönebilme gibi bir özelliğimiz olsa her daim bir nefes kadar yakınında olurdum.paylaşımlarımızı çoğaltır anılar dosyasına arşivlerdim.Yapabilseydim bunları bugün keşkelerim adını verdiğim bir klasörüm oluşmasaydı beynimde.

Ah Babam sen rahat uyu..Bakma benim mızmızlıklarıma.Gerçi çok göremezsin bana çünkü yaşım kaç olursa olsun yüreğinde büyütmediğin küçükkızınım..

......."Damdan düşenin halinden, damdan düşen anlar." diye bir söz vardır halk arasında. İşte şu anda babasını acısı ve içinde yanan özlem ateşini yaşayan biri olarak acınıza katılıyor ve sevgili babanıza rahmet,size de sabır ve sağlıklı bir yaşam diliyorum.
.......30 Ağustos 1995 tarihinde babamı kaybettim ve şu an 61 yaşındayım. Ama geçen her yıl ona olan özlemimi katlayarak arttırıyor. Yokluğunun verdiği eksikliği yüreğim yanarak hissediyorum. Satırlarınızı okudukça babamla geçen ve onsuz geçen günlerim birer birer gözümün önünden geçti.
......Baba sevgisi ile çarpan, onun yokluğu ile yanan yüreğiniz asla ve asla başka dert görmesin. Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Sizi tüm içtenliğimle kutluyor ve tekrar baş sağlığı diliyorum. Yitirilen tüm babalarımızın manevi huzurunda saygıyla eğiliyorum. GÜZEL RUHLARI ŞAD OLSUN.