Kimi zamanlar en mutlu olduğunuz anda bir telefon gelir ve dudağınızdaki tebessüm hüzne dönüşür.Mutluluktan havalarda uçarken biri çıkar karşınıza ve bir sözüyle sizi al aşağı eder.Yolda ölmüş yavrusunun başında bekleyen bir kedi görürsünüz ve tüm sevinciniz kursağınızda kalır.Masum bir çocuğun celladına olan son bakışını ve sonrasında nasıl da acımasızca katledildiğini gördüğünüzde tüm kahkahalarınızın cenaze namazını kılarsınız.Hala çöpten ekmek toplayan insanlar varken karnını tıka basa doyurmak günah.Günümüzde sevinmek şuursuzca yapılan bir eylem olmuş.Düşünürek sevinmek mümkün değil çünkü.Evladını bir hiç uğruna kaybeden analar varken bayramlar nasıl sevinçle kutlanır?Anneler ya da babalar gününde yetimhanede büyüyenler kimlere çiçek alır?Çiçekler bile bundan dolayı boynunu büker alınır.Bir köpek bile ölen sahibinin ardından yas tutarken ey insanoğlu sen nasıl bu kadar rahatsın?Bir baba evladına ekmek götüremezken diğer bir baba şımarık evladının egosunu neyle tatmin edeceğini bilmiyor.Dünya sen adaletini kimlere peşkeş çekersin?Bir evde yas varken diğer bir evde şenlik.
Batsın ulan bu dünya!İçinde acı çeken insanlar varken neye yarar dünyanın kıçı kırık bir eksende dönmesi.Kral olsan da ölüm varken kaç yazar.