Gidişinin ardından yine dertler başladı. Rüzgar sert eser, kuşlar üşür oldu... Gidişinle birlikte bu şehir öyle bir isyan etti ki... Tüm seslerini kapatıp derin bir suskunluğa büründü.

Sen acımadan çekip gittin ya güzelim! Sensiz bu şehrin ne tadı kaldı ne de tuzu... Gecelerim sensizken daha dertli olmaya başladı. Dertler masaya dökülüp kadehler kalkar oldu... Her kadehte sen ve o vardı aklımda gidişin, terk edişin o kadar hızlıydı ki unutamadım ne seni, ne de gidişini... Yapamazdım artık sensiz bu şehirde kaçtım! Uzaklara, çok uzaklara kaçtım... Unuturum sandım ne bileyim çaresizdim işte.

Hani etle tırnak gibiydik ya biz!

Ayrılık hiç kapımızı çalamazdı hani... Mutluyduk ya hani ikimiz. Birbirimizi delice seviyorduk ya hani her şeyi göze almıştık biz. Şimdi daha iyi anlıyorum ki biz asla biz olamamışız. Hep sen ayrı yaşamışsın ben ayrı... Bizim sevgimiz yalanmış,etle tırnak olmak bir yana dursun biz iki yabancıymışız meğerse.

Şuan yoksun ya yanımda, özledim ya seni, anlatıyorum işte satır satır... kalemim tükenmek, kağıdım bitmek üzere... Teselli ediyorum artık kendimi şu sözle;

HİÇ YOKTAN BENİM TÜKENEN KALEMİM VE KAĞIDIMDI,AŞKIM VE ŞEREFİM DEĞİL!