Ey yar ! Masal mı bu ? önce göz yaşı ,sonra inat mı bu?
‘’Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi
Müşkül budur ki, ölmeden ölür kişi….’’


Kaç kişi sever ölmeden evvel ki ?
Evvelini bilmez, ölüm değildir sevmek ki…
ve
‘’ Ölmeyi öğreniyoruz yaşayarak,
herkes mezâr taşını sırtında taşıyan toprak.’’





Aşikar bir i’caz zaruretten doğacak. İbda buradan iade bir tavır sayılacak. Gölgemsellik kelimelerin üzerini örttüğünde ,ar duygusu meşru bir hal alacak. Şimdi söyle bana kaç durak var senin kelimelerine ,kaç içtenlik daha eklenecek bu duygulara ?


Göz güzelliği için ikfa ‘lardan geliyorum sana, kalp güzelliği için hangi tür mecazlar kullanmalı sana ? Aşk diyorsun, aşk dileniyorum bu yetmiyor mu sana? Ve dağ gibi duran göğsüm, elveda elveda ,bu mu yakışır bana? İkmal sanatından vaz geçtim bilmeden ,ikmale mi kaldım bu aşk için yeniden ? Sen vaz geçsen de benden, İktibas ediyorum bir çok şiirden.

Gitme . dur !
İlahi bir aşktır bu belki de …

Büyük bir ilgi, içinde ilhamdan aştır ötürü, iltifat sayamadığın ima’lar. Kusurlarla dolu şiirlerimde sanadır imale’lerim. Şimdi imgeler etrafında toplanan duygularım, yaş selleriyle dağılan gönül kuyusunda.

Topla beni ey aşk !

İnşası zor bir benden, dağılması kolay bir ruhu giymiş. Şerefine sunulan dünya, ne büyük şerefe kadeh tutmuş. Durma it beni bu kör kuyuya. İronilerinle örttüğün bu bedenimi, yaralı bir aşk say gölünde.
……

Armoni bir saz gönülden, aşık bir yar şiirden, o kadar çok tasvir var ki dilimden ,susmak ne kelime, çalsın saz ve keman içimden. Çile yolcusu aşk, darb-ı meseller içinden, delalet bu ya, aşk ölmüş bilmeden….


Hani rekaket duyguların, remiz bir ses içimden, uzun bir gazel dilimden reddi-i matla , reddi-i matla ! İthaf sayıyorum lisan-ı hal biliyorum, kelimelerim sana lüknet, hayat bir masaldır lütfet. Maktel bir dilim,matem bir günüm ve son nefestir aşk bilmeden……




Aşk her dönem ... Aşk her an' Tanrının nefesinin can'a değdiği an' !

İkinci ölümün kendinde ölmesinin tanımı ve tarifidir aşk




saygılar