İki genç bizim yan taraftaki parkta portakal ağacının dibinde ki kanepeye oturmuş fısıldaşıyorlar. Belli ki aşıklar. Kız oğlanın elini hiç bırakmıyor.
"Canım !"
"Aşkım !"
"Ne olur ellerimi bırakma"
Sanki bırakan var da :)

Ben gece saat on birde şınav çekmek için gittiğim parktan hemen uzaklaştım
Bırakın aşıklar aşklarına kavuşsunlar..Lütfen yeşilçam filmlerinin kötü karekterli oyuncuları gibi engel olmayalım ..
Çoluk çocuk sahibi olsunlar..Mutlu yaşasınlar..Her günleri güllerle gülücüklerle geçsin.
Toprağa değin hem de.
“Ahh Fadime seni öyle çok seviyorum ki”
“Temelum sana canım feda..Öl de öleyum.Kaç de pardon kal de kalayum..Senun yollarına aha şu saçım var ya süpürge edeyum”
“Uyyy senun dillerune curban olayim da..!”

KÜLLİYEN HİKAYE..HEPSİ YALAN.

Ben şu yaşıma geldim aşk ile karşılıksız sonsuza değin bir birine bağlanan birilerini hiç görmedim.

Bi dakka ...bi dakka..Evet biri vardı..hem de çok yakınımda..Ankara da ki abim ve yengem.

“Ahmetciğim..! Bak saat dokuz oldu hayatım kalkar mısın”
“”Tamam be..bi dakka kalkıyoruz işte”
“Kahvaltın hazır canım..Çoraplarını hazırladım.Gömleğini ütüledim. Şayet duş almak istersen havlunda hazır.”
“Valla sen var ya..yine bi öpücüğü hak ettin..”

Yatak odasından gülme sesi geliyor. Yengem o sıra bana dönüyor ve
“Gördün mü..Yıllardır bir çocuk gibi her şeyini hazırlarım beni bi öpücüğe tav eder..Ama yukarda Allah var benim kalbimi altmış yıldır hiç kırmadı..”

Abim seksen iki yaşında..Benim yaşım mı ? Yolun yarısını biraz geçtik:)
Ve yengem bana bunları söylüyor..Abimin kendisinin kalbini hiç kırmadığından bahsediyor.
Kendimden utanıyorum.Yüzüm kıpkırmızı oluyor.
Gerçek aşk bu olsa gerek..
Vay be diyorum içimden..
vay be !

Ya şimdiki adı aşk olan aşklar ???
İlk düşüşte kapıyı bir birinin yüzüne çarparlar....
Arada öyle çok fark var ki..

Biz galiba aşkın tarifini yanlış biliyoruz..
Öğrenmek lazım :)
diye düşünüyorum..
hem de en ince
ruh dilinde ...