Ne kadar doğrudur bir of çeksem karşı dağlar yıkılır deriz ya işte ondan bahsediyorum , Karşı dağlar Bitez Yalısı , yıkılmasın severim ben bitez yalısını bir taraf ta Gümbet yıkılsın mı ? ey söyle Halikarnas
Gümbet’te yıkılmasın tarih kokar çarşı bana değirmenler ve adını aldığı su sarnıçları yani kümbetler , Bitez Yalısı desen Çökertme türküsü’nün Rakı elinde mekanı
Kimine eğlence sin deli dolu bana ilham perisisin Bodrum
Şimdi neden Of çekmek istediğime gelince ne zaman denizi gece görsem çocukluğum ve gözyaşlarım aklıma gelir , Rahmetli babam beni ve annemi dövdüğünde ; ben odama kapanıp ağlardım of çekerdim içimden gözyaşlarımdan deniz olduğunu düşünür ve bu denize sadece mutlu insanların girip yüzebileceğini hayal ederdim . Ağlamaya devam ederdim ben o denizde yüzemezdim mutlu değildim çünkü, babasına olan sevginin ne olduğunu bilmeyen bir çocuk ne kadar mutlu olur ki , bir kere bile saçı okşanmayan, babasının elinden bir gün dahi harçlık almayan , hangi okulda olduğunun , kaçıncı sınıfta olduğunun babası tarafından bilinmeyen bir çocuk mutluluk denizinde yüzebilir mi
Şimdi düşünüyorum da yüce gönüllü bir çocukmuşum ben yüzemem ama başkaları yüzsün gözyaşlarımdan mutluluk denizini hayal etmişim hayal gücüm de oldukça genişmiş hani , deniz olacak kadar gözyaşı hayal etmek , o zaman dan da aslında edebiyata düşkünlüğüm belliymiş . Hayal gücümde bile edebiyat var
Boğaz Köprüsün den geçerken derin derin dalar , orada ki yalılar da bir kraliçe olduğumu çok mutlu olduğumu hayal ederdim .
Şimdi ise Bodrum ’da balkondan denizi gece seyreder ken bu hayallerim aklıma geldi ,
Şu bir gerçek ki artık büyüdük yolun yarısını geçtik hayatta silleler yedik , şimdi güçlü ve dirayetli olmayı yüce yaradana sığınmayı öğrendik .Elimiz de olanlar la mutlu olmayı öğrendik , şükretmeyi öğrendik , gerçi o zaman var mıydı şükredecek bir şey , her zaman var öyle değil mi? ya hiç babam , annem olmasaydı , evim olmasaydı , diyebilirdim mesala ama bilmezdik çocuk tuk işte
Şimdi bu mutsuzluk tan içimde kalanlar bir yana , olgunlaşıp hayattan öğrendiklerim bir yana, hayata tutunmayı seviyorum , gözyaşlarımı değil mahsun da olsa gülüşümü seviyorum artık , büyüdüm Rabbime sığınmayı biliyorum,
Seccade de onun huzurun da huzur bulmayı, onu zikretmeyi seviyorum ,