bugün bir arkadaşım durup dinlenmeden ihanetin ne kadar kötü bir şey olduğunu anlattı bana..
dinledim..dinledim..dinledim..

öylesine hararetli anlatıyorduki sanırsın ondan başka hiç kimse tatmamış ihaneti..ondan başka hiç kimse yaşamamış..

kıyamadım sözünü kesmeye..bekledim içindeki çamuru boşaltmasını..akıtmasını iltihabını..
sonra sustu..uzun uzun sustu..bende sustum onunla birlikte..
anlıyorum seni dedim..nasıl anlayabilirsinki dedi..boğazım sıkılıyor nefes alamıyorum dedi..
nerden bilsinki ihaneti anlamakla kalmayıp üzerine kitap yazacak kadar yakından tanıdığımı..hatta uzun metraj film bile çekebilirim üzerine..
yalnız rol için jön bulmak mesele olurdu biraz..

neyse..
uzunca sustuk birlikte..sadece gülümseyebildim o ağlarken..sadece geçer geçecek diyebildim..

nasıl dedi..nasıl geçecek ne zaman geçecek..
cevap veremedim..
geçmiyor hiç bir zaman geçmeyecek kime baksan ihanet vuracak yüzüne diyemedim..

geçecek dedim yine..geçecek..

bugün bir arkadaşımın gözlerine baka baka yalan söyledim..