Geceleri uykumda ne zaman kabuslar görsem sabah ezanından önce uyanırım.
Neden bilmiyorum ama uyanırım işte
Sonra ayaklarım beni alır götürür portakal ağaçlarının olduğu yere.
İtiraz etmem..düşünmem de..Çünkü biliyorum olacakları.
Bir bülbül “Merhaba, günaydın !“derken
Bir diğeri “Hoş geldin usta” diyerek sevinç içinde şakır
Sonra onlarla uzun bir yolculuğa çıkarız.Çok uzun bir yolculuğa
Nedendir bilmem ben kimi sabah , şafaktan önce alıp başımı giderim işte.
Nereye mi ?
Bülbüllerin bana ince ince anlattığı Kaf dağının ötesindeki fesleğen ve ıtır çiçeği kokulu adsız memleketlere.

Siz çalı ya da portakal ağaçlarında ki bülbüllerle hiç sohbet ettiniz mi ?
Sabah ezanından önce ama..
Hiç vakit geçirmeyin..
Deneyiniz..Bir çocuk gibi heyecanlanırken dünya’ya bakışınız nasıl değişecek,
göreceksiniz…