Bitiremediğim ne hikayeler var içimde. Barınıyorlar kimsesiz çocuklar gibi. Dolaşıyorlar anlayamadıkları ruhumu ve soluyorlar aldığım her nefesin kirini, tozunu.
Saklambaç oynayan çocuklara takılıyor gözlerim sokaklarda. Dolaşıyor gözlerim onların aralarında ve karışıyor bakışlarım şen kahkahalarına. Duyuyorum sonra içimden yükselen o sesi. Etrafıma bakıyorum ve bulamıyorum seni.
Seni bulmak için söz vermiştim o akşam kendime . Ve sonra defalarca. Her seferinde, bulamadıkça...
Sensizlikle başa çıkmam gerekiyordu bu sefer. Sen beni sensiz bırakmak için yemin içmiş ve gitmiştin. Gelmeye ve benimle olmaya bir zerre arzu duymadığın gibi, seviyorum diyerek ( Ki neden yaparlar bunu hiç anlamıyorum) sevmeyenlerdendin hatta. Şimdi ben seninle sadece hayallerimde sarılabiliyorum. Yüzünü görebilmek için hep uyumak istiyorum. Rüyalardan diliyorum seni. Dualardan ümidimi kestim artık.Olmayacak duaya amin demeleri de bıraktım. Rüyalara yalvarıyorum şimdi. Rüyalarda dokunabiliyorum çünkü yüzüne ve gözlerine. Yeniden öpebiliyorum seni usulca, seni öyle, seni istediğim kadar...

Bak işte yine bir acı takıldı boğazıma. Bak yine ağlamak dayandı kapıma. Ruhumu solduruyor seni düşünmek. Seni sevmek yaşatırken öldürüyor. Bilindik cümleler kuruyorum sana. Çünkü aşklar benziyor aslında. Ben ise sevilmeyenler kısmında ikamet ediyorum yıllardır. Ömrümün en büyük aşkı bile diyebilirim sana.

Seninle sonlara mahkum edilmişiz biz.
Seninle sonları yaşamak düştü benim payıma.
Seninle akamadık sonsuzluklara
Ki bilirsin ben sonsuzlukları çok severim.
Herkes dokunamaz fani dünyanın sonsuzluklarına...
Geceler bile bu yüzden hediye edildi bana!

Dinlediğim şarkılarda seni buluyorum mesela. Hemen tutuyorum ellerinden ve çekip alıyorum şarkılardan. Basıyorum hasret dolu bağrıma seni, vuslatı kokluyorum çok uzaklardan. Bir nebze yaşıyorum varlığını bir nebze tadıyorum. Resimlerde görüyorum yüzünü, gözlerinde kaybolmak için dalıyorum resimlere. Önce resimlerde kaybediyorum yolumu ve bilirsin ki benim her yolum sana çıkar o yüzden de ben kaybolmuş sayılmam asla. Gözlerine ulaşıyorum yine, işte o beni baştan aşağı cennete götüren bakışlar. Beni sulara sokup, ateşe atanlar.
Sen benim gönlüme hükmeden kudret, seni tarife ne gerek. Taştan yaratılmış kalbinle senden sevmeyi beklemek te aptallık demek. Ben demek. Ve seni unutmaya çalışmak demek.
Kıt kelime hazinemle ve zor dönen dilimle, nakıs cümlelerim ve çarpık harflerimle nasıl anlatacağım hiç bilmiyorum ama galiba buldum benzetecek bir şey. Seni unutmaya çalışmak son sözler ve son gülüşler gibi...
Söylerken içine bıçaklar saplanır ve yinede gülümsersin yaralarını saklamak için.
Anlatamıyorum değil mi?
Anlatamam ki!
Sensizlik bende saklı her zaman...
Acısı bende saklı...
Son sözler ve son gülüşler gibi...
Son dokunuşların ızdırabı gibi...