Görmüyor gözlerim eskisi gibi.Hissetmiyor kalbim artık ne acıyı ne sevinci...Donuk bir hal var tüm bedenimi hatta tüm hücrelerimi kaplayan.Kıpırdamadan oturuyorum tüm gün bir kanepede...Sanki buz tutmuş tüm bedenim hissetmiyorum ellerimi,ayaklarımı...Bir sigara yakıyorum yalnızlığı çekiyorum içime...Acıtmıyor içimi yokluğun...
Sensiz kutluyorum her doğum günümü.Aslında ben her gün sensiz kutluyorum ölüm yıl dönümümü...Gittiğin günden beri her an yeniden ölüyorum.İnsan yaşarken ölmeye öldüm deyip de yaşamaya da alışıyormuş.Öğrendim yokluğunda.Çok şey var öğrendiğim aslında hiçbir değeri olmayan...Öylesine..Ölesiye...
Güneş doğuyor sonra batıyor...Her şey alışılagelmiş.Bir sigara daha yakıyorum...Dumanında geçmişimi seyrediyorum.Silik bir ben var orada duran hala o bankta oturan yalnız bir ben...Mevsimlerden sonbahar olsa gerek yapraklar sararmış.Terkedilenlerin mevsimi sonbahar...Orada oturuyorum kimse görmüyor kimse fark etmiyor...Ben bile bilmiyorum aslında nerdeyim...Bir nefes daha çekiyorum sigaramdan...Sen geliyorsun gözümün önüne...Elinde sana yazdığım son mektubum yüzünde alaycı bir gülümseme...Söndürüyorum sigaramı dayanamıyorum yokluğundaki hayaletine.
Duvarıma bakıyorum.Gittiğin günden beri çentikler attığım çiziklerle dolu duvarıma.Yeniden doğmam gerek demiştin senle ölüyorum demiştin.Sen yeniden doğmaya gittin başka kalplerde.Mutlu yıllar sevgilim bugün yeniden doğuşunun doğum günün...