hayrettin taylan


Allah’ım O’Kulu çok özledim. Yürek dersinde her soruya cevap vermeyi özledim.Teneffüsü nefesinde olan demlerin süzgecinden geçiyorum. Ders bitmiyor , benim bittiğim kadar…
Allah’ım sen şahidimsin ki O’Kulu çok özledim.Bitsin özlemin tatili.Zil kavuşmanın başında içimde çalsın.
--Simyacıların periyodik cetvelinde hangi elementin karşılığısın. Oksijenin aşka neden benziyor. Neden sevginle kendime geliyorum,kendimden geçiyor, vücudum kendini yeniliyor.
Kaç hidrojen yükledin yüreğime.Neden senli havanın vazgeçilmezlerindeyim.Neden, bu özlemin içinde iksirlenmiş yarınlar kadar yar oluyorum sana.Bilemedim , bilemediğim için O’kuluna yolladı Rabbim.

-Beni bana öğretir misin? Çok özel ders almak istiyorum, gül cemalinle. Öpülmemiş dudak uçların kalemimin ucu oluyor. Seni ulaşılmaz olanın defterinden yazıyorum böylece.İmkansızlık O’kuluna geliyorum.

Umarsız algıların dilinden kavruk sevdalara savruluyor zamanım.

Zaman artık yok.Zaman sen oldun.Sen yoksan zaman yok zaten. Akrep sensizliği ısırıyor, yelkovan sensiz zamanıma gelen yelleri kovalıyor.
Dedim ya Rabbim biliyor O’kulunu çok sevdim.

-Nazlarının kitabında okundu bahtımın alt yazısı. Gülüşün müzik dersinde güzel bir şarkı gibi içimde çalındı.

Bu yaşanırlığın dahilisin . Aynı frekansta buluşmuşuz, aynı ruh ağacının gölgesinde serinlenmiş düşlerimiz.Aynı içsel enerjinin bilinç kulelerinde yücelmiş algısal hazinemiz.Benliğimizi aşılamışız güzel yarınlara.Güzel yarınlar en güzel meyve tadında bizi beklemekte.Biraz daha beni bana öğret.Biraz daha uzak kalışınla sabrımın kilometre taşlarını erit.Elbet bir gün ben O’kuluna kavuşacağım.Gönül pencereden bakacağım.Önce sarılışını, gülüşünü, gözlerindeki o mutlu anı teneffüs edeceğim.
-Sonra zil çalacak, aşkın dersi başlayacak …


Şerha anlara teslim olacak teslimiyetimiz.Huzurun başaklarında arınacak bereketli sevimiz.Biz olmanın üst ruhunda buluşacağız.
Bekleyen dervişin muradı olarak sana geleceğim.Bir sofinin sevme dersinden öte mistik algılarımla, bilinci ezberleten ilmi koşuşlarımla dahası algısal beyazlarımla sana geldim.Özlemin bütün filmlerinde oynadım, unutulmaz sahnelerim oldu sayende.Bir ömre bin yaşam sığdırdığın hasret dersiydin.Öğrenemedim sensizliği.Rabbim biliyor ki O ‘kulun hasret öğrencisiyim.Elimde kavuşmanın kara sevdaya karalanmış defteri var.Sana dair notlarım var, cümle içinde ağlayarak ıslanmış .Sözcüklerim var bahtının tahtasına yazılan.

Dedim ya O’kulunu çok özledim.


-Dilimlere ,ilimlere hatta sancılara ayrılmış yarınlarımız var.Bir yar sofrasındayız.Müthiştir yar sofrası. Her lezzetten hayat kokar. Hüznü de acı biber olarak kullanır bu yar sofrası.

Kozasını ipek yarınlarımıza sunan güzel örülmenin algı bekçisiyim.İlimle sana geldim.Bir kadının arındığı aslında kendisine sunulmuş sözcüklerdir.Sözlerimle sana geldim.Sözlerimle seni istedim.

-Bir polen uçuruşunda değildim.Bir plan dahilinde de…Sendeydim, ruhsal buluşmanın buluşmasını tümlemek için.Kader öyle yamalıyordu zamanı uğruna.Bense, bilge bir uğur böceği.Uğruna ilmi yazılar karalıyordum.Belki de başka çarem yoktu.Belki de Rabbim O’kulu sevgilerle doldurmam için verdiği fırsattı.
-O’kulun en iyi sevgi dersiydim.Sözcüklerimde başlardı üst ruhun dersi.Üst benliği aşkın dimağına teslim eden yarınlar bülbülüydüm.
Nidalarım şarkıları ağlatırdı.Sense beni.

Yıldızların rüzgârla dans ettiği efsunlu anların anısında canlanır metafizik algılarım.Seni tümleyen derslerin tersinde başlar , baş başa veremediğimiz günlerin öğrenilmiş azmi.Kavuşmanın etiğini giyen eteğinde durulanır istemlerim.
-Sen salına salına özlediğin O’kuluna gel sevgilim.Ben zaten O’kulun ilgi, sevgi, algı, bilinç, aşk ve ömür öğretmeniyim.