Büyüdük bir anda, büyük ellerimiz ve büyük bir kalbimiz oldu.

Büyük konuşur ve büyük oynar olduk.

Hayatımız büyüdü, dertlerimiz büyüdü ve büyüdü gözlerimiz.

Gözyaşlarımız da büyüdü çoğaldı biraz da süzülürken yanaklarımızdan.

Bilgilerimiz büyüdü ve büyüdü cahilliklerimiz.

İnsanlar çok büyüdü ve çok olmaya başladı aslında.

Bir tek küçülen oldu oda koca dünya dediğimiz masum ve temiz yer küre.

Biz büyüdükçe o küçüldü nedense ve sığamaz olduk artık.

Egolarımız, anlayışsızlıklarımız, umursamazlıklarımız ve kahkahalarımız.

Büyüdü gülmelerimiz ve herşeye güler olduk bir yandan.

Çoğaldıkça nüfusumuz ve büyüdükçe arkadaşlıklarımız büyüdü bir taraftan yanlızlıklarımız.

Büyüdükçe mutsuzluklarımız daha bir tükenmez oldu kalemlerimiz.

Her elimize alışımızda büyüdü şiirlerimiz ve yazılarımız.

Büyüdükçe sıkıntılarımız daha bir konuşur olduk ve belki de biraz fazla uzadı dilimiz.

Bakmadan boş mu dolu mu konuşur olduk büyüdüğü için susmayı unutmalarımız.

Çelişkilerimiz büyüdü, büyüdü yalanlarımız ve doğrularımız.

Büyüdü tepkilerimiz ve acımasız olduk.

Vicdanımızın sesi küçüldü büyüdükçe hırslarımız.

Büyüdükçe büyüyoruz ve bilmem böyle nereye gidiyoruz?

Kıyameti artık hissediyoruz.

Ondan bu kadar büyüdü huzursuzluğumuz.