Sami arkadaşın yazısını okuyunca
Hiç unutamadığım bir anım canlandı. O camilerden içindeki cemaatler den söz etmiş.
Yine harika anlatımı, nükteleri ile
Hem düşündüren, hem de gülümseten yazılarıyla.
Bizlere çok güzel ışık tutuyor

Evet, bundan sanırım altı yıl olmuştur şu an tam yılını anımsamıyorum.
İnsanın bazen zaman kavramı kayboluyor. Çünkü yıllar o kadar çabuk geçiyor ki,
Şam dönüşüydü,Adana da bir gece kalacaktık,
Otelde yerimizi aldık yerleştik gurup hocamız yatsıyı Sabancının camisinde kılalım dedi.
Hem gezerek etrafı seyrederek koyulduk yola.
Gece güzeldi ve karşımızda muhteşem cami.
Ankara koca tepenin bir eşi
Daha öncede görmüştüm o zaman tam bitmemişti, oysa şimdi ışıklar içinde ne kadar güzeldi.
Tenha bir yerde yapılmış etrafında binalar yoktu
Bahçesinde ezanı bekledik.
Öyle sakin ve huşu içindeydi ki, biraz buruktu içim.
Kendi halinde bir loşluk vardı sanki,gecenin gizemi sarmıştı her yerini.
Ezan sesi çınladı adete Sema ya doğru.
Dinledik okunuşunu ve girdik içeri
Öyle büyük anlatılmaz güzeldi
Amaaaa içinde bizden bizim guruptan başka kimseler yok diyecek kadar az insan vardı
Bu bizi öyle hüzünlendirdi ki
Ah dedim cami yapmak kolay.
Namazların ardından toplanan bahşişler le yap camileri ya sonra içinde namaz kılacak insan olmazsa sonu böyle hüsran oluyor işte.
Bu ara Aydın da da cami yapma yarışı var her mahallede her sokakta cami yapılıyor
Bazen diyorum bu kadar cami yerine birazda iş sahası olsa.
İşsizlik aldı başını gidiyor.
Bilmem günaha mı giriyorum böyle düşününce
Rabbim af etsin beni bu konuda düşüncem bu.
Hay Allah nerelere gittim
Sağ ol Sami bey sağ ol arkadaşım yine geçmişe götürdün beni
Saygımlasınız her daim
AYŞE KARAN