Evvel zaman içinde,
Bir hayal ülkesinde,
Akıl küpü,
Bir değirmenci yaşarmış.

Üç çuval buğday gidermiş,
Değirmenciye.
İki çuval un verirmiş.
Bir de yumurta hediye.
Promosyon ordan kalmış…

Un akıtan oluğa,
Bir delik açmış,
Un miktarı azalmış.

Delik büyütülmüş gün gün.
Birbuçuk, bir,
Derken yarım çuvala düşmüş,
Üç çuvaldan kalan un.

Bakmışlar ki;
Unu akıtan değirmenciye,
Katlanır bütün köylü.
Arabacı da el atmış
Yarım çuvalın yarısına.

Sonra kabadayı kılıklılar,
Haraç istemişler.
Ve memleketin her tarafında,
Çeteler türemişler.

Ve çeyrekte gidince elden,
Ne gelir elden diye,
Türkü mü söylesek?
Yoksa karşı mı gelsek:
Değirmenciye,
Taşıyana,
Aşırana…

Düşünmüşler...
İşte tam da bu nokta da,
Bir bilim adamı çıkmış;
Descartes diye.
“ Düşünüyorum öyleyse varım” demiş.
Böylece hem bilim,
Hem toplum ilerlemiş.

Ha bire de ilerlemekte...
Bazen geri,
Bazen ileri
Mehteran bölüğü gibi…


CEMAL EROĞLU- YOLCULUK/ŞUBAT-2008