Gözlerin ;müebbete gittiğim zindanlar,kirpiklerin ;gecenin bir yarısı itinayla büyütüp sakladığım sevdamı ,daima sana ait olacak kalbimdem söküp almaya gelen soğuk yüzlü gardiyanlar ,ellerin ;senin için bir saniye bile tereddütle tanışmadan kendimi sonsuzluğuna bırakabileceğim yâr yarına iten ardımdan ,gönlün ;uğruna tüm hazineleri bahşedeceğim fakat asla sahibi olamayacağım sevdanın cennet mekanı.Ve gamzelerin...Ve gamzelerin ey sevgili!...
Eğer becerebilirsem uykunun bağrına düşmeyi rüyalarımın tek konuğu ol sevgili,koyun koyunayken uykusuzlukla hayallerimin kralısın zaten .Geceler senli rüyalarıma mesken olmaktan mutlular merak etme.Yastığım başımı yaslayınca omzuna ,seni davet edecek olmamdan dolayı rüya alemime öyle gururlu ki...Güneş sevinçten çılgına dönüyor ;her yeni güne açınca gözlerimi seni bana getirebildiği için.Ve yıldızlar senin için açınca ellerimi semaya;’Hep mutluluk olsun Rabbim kalbini kaplayan duygu,gözleri hep içten gülsün onu ilk gördüğüm gün gözlerimin taa içine bakıp sevda tohumlarını yüreğime ektiği gibi.Ona yolcu ne kadar hüzün varsa kabulüdür bu yorgun yüreğin.’dileklerimi ulaştırıyorlar ,seni benim yoluma çıkarıp hazan ülkesinde prens;beni de senin kölen yapan Yaradana.Bulutlar isyandalar sen gideli bu koca şehirden.Gözlerime devrettikleri kutsal görevi teslim almak için büyük bir bekleyiş içerisindeler;lakin ne fayda!...Kelebekleryaşayacakları bir kaç günü sevdamız uğruna bahşeylemeye razılar.Yeter ki ;vuslat olsun kapısında geceleri sabahla kavuşturduğumuz.Bakma öyle gözlerimin içine sevgili!!!Gözlerin demesin ’Vuslat yok sevda yolunun sonunda!Bu yol hep böyle sonsuz ,hep böyle engebeli!’Biliyorum sevgili vuslata daim hasret kalacak ardına bile bakmadan terk-i diyar eylediğin bu gönül.Biliyorum sevgili ne vakit görmek istesem gülzar gözlerini ,dağların taş bağırları duracak önüne.Ve ben yalnızca hayallerle avutacağım ağlamaktan bitap düşen yüreğimi.Bir de aynaya bakacağım gözlerimde gözlerini görmek umudu ile.Biliyorum sevgili yazın ortasında titreyince kalbim,sıcacık sarıp sarmalamayacak beni,ve kimsecikler korumak için bir adım dahi atmayacak bana doğru.Biliyorum sevgili dönmeyeceksin asla,son kez gözlerine bakmaya bile layık görmediğin ,bir dem gamzelerini bile hüzün maskeleri altında gizleyip işkence çektirdiğin bu yüreğe.Bliyorum sevgili hiiiç umut yok vuslata dair;lakin yine de içimdeki çocuk takılıp kalıyor Belki... diye başlayan,her kelimesine umudun nakış nakış işlendiği cümlelere.Ve öyleyse sen de şunu bil sevgili;eğer içimdeki çocuğundahi zerre kadar şansı yoksa o masumiyetle,bir kez "Seni artık hiç sevmiyorum inan ki!"de ve çek her bir ilmekte gözyaşlarımla süslediğim,ölüm denen soğuk çehre senin elinden gelecek ve cennete döndürecek diyarımı daha bu alemdeyken diye seve seve ördüğüm urganını darağacımın.Eğer asla elime almayacaksam gözlerimdeki umut zerreciklerini bakma gözlerime,gamzelerimi yetim bırak çehre denen buz gibi vatanda.Ve yık sözcükleri tanımadan anlaştığımız gözlerimizdeki köprümüzü.Yık ki;"Sevdadan safa umanlar sevdayı bilmeyenlerdir."diyenler anlasınlar sevdanın ana dilimiz olduğunu.Anlasınlar safa ummak ne haddimize"Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabip"diye haykırdığımızı.Yık ki ;başıma taç eyleyeyim hazan ülkesinde senin gözyaşlarına konacak olan acı günleri ve ben çekeyim ne varsa hüzün namına kader defterinde.Sen bilme ne demek acı ,ne demek gözyaşı...Hepsi,hepsi kabulümdür.Çünkü sen bensin ey can!Sen olma ıstırabın en acısını koynunda taşıyan,sen olma ayrılık sonunda oluk oluk kan akıtan sol yanından.Çünkü sen bensin ey can!Nasıl kıyarım senli günlerde beni bulutlara uçuran,sevdan içinde diye gözümden bile sakındığım ömre!Nasıl kıyarım sana,nasıl çektiririm acıları,gülüşlerimi özenle saklayıp yolcu ederken yüzüne,yüreğine.Unutma sen benim İÇİMİN TAA İÇİNDEKİ SEVDANIN GÜLEN GAMZELERİSİN EY CAN!Benim ıstırabın en acısını severek,hiç gocunmadan konuk eyleyen gözyaşı okyanusunda......