Değerli Bir Öğretmenin kızkardeşiyim, 1980'lerde köydeki kız çocukları ortaokula gönderilsinler vede sırf okusunlar diye gelmişim. anne babası köylü olan bir şehir çocuğuyum aslında. yaşamı ve zorlukları elektriği suyu yolu ve ulaşımı olmayan bir köy burası.

Bir dönem tek bayan öğrenciyim şehir çocuğuyum nede olsa köy şartlarında üşütmüşüm böbreklerimi farkında bile değilim.
O gece misafirimiz vardı, elbet iyi ağırlanacaktı, çilli horoz ve tavuklar ne güne durur, tavuk ile suyu pilav yediğim gece, böbrek hastalığı nefrit (Böbrek iltihaplı kum) baş gösterdi.

Sabah davul gibi ödem yapan bir çocuğum gözlerim dahi açılmazken kışın kırmızı çamuru, sabahınsa ayazı halim mecalim yok gözlerim açılamaz derecede şiş 10-15 km bir yol Yaşam dostu eşşek sırtında önce ilçeye vardık.

İlçeden de o bahsettiğiniz Renaultlarla da şehire yetiştirildim çocuk hastanesindeyim tansiyonum abartısız 19' larda hastaneye yatırdılar. Abimden imza aldılar tüm sorumluluk bize ait diye. Üzerimde dualar okuyorlar adeta, gelen ah gidense vah demekte. Kurtaran Yaşam dostu, köye tek döndü yolu bularak. 3 yıl boyunca hayatımda tuz yemeden tedavi gördüm. 1 yıl sürekli hastane ve raporla geçti. Hastane bahçelerinde tavlacıların üzerinden ablamın aldığı meyvelerle besleniyor üççeşit yemek vardı tatsız sütlaç, patates haşlama ve yoğurt, tuzsuz ekmek yani tatsız ve tuzsuz bir hayatta. Beden eğitimi derslerinden hep uzaktım.

Hayatın tadı ve tuzu olmadan anlaşılmıyor yaşam. Doktorumun artık iyleştin dediği 3 yıl sonrasında bir tatlı kaşık tuzu direk yedim onca yılın acısını çıkarırcasına. Bazen hayatınızda en çok etken saklı kalmış değerler böylelikle yansıyor. Şimdiler de o köylerde en çok kızlar okutulmakta kimi öğretmen, kimi hemşire olmaktalar. Bense bir baltaya sap olamasam da yazmayı başardım 40'tan sonra sıradan öyküler sıradan yaşanılmışlıklar yansısın kalsın hem bu nezih sayfalarda.

Değdi mi sorusuna en çok insanlıktan yana bana çok şey öğretti orda kaldığım yılar. Çocukken yaşlı beyaz sakallı dedelere giderdik kimi zaman bayramda seyranda onların hoş sohbetleri vardı yakın durup dinleyiversdiğim içinde birçok insana göre şanslı adlediyorum kendimi. Onları da iyi dinlemişim sanırım. Bunlara yaşanılmışlıkları gereği rahmetli annemin de eklediği ve babamınsa hala anlatmakta olduğu bir çok anı öyküler var sizlere gönüllü yansımakta. Günümüzgerçeklerinden uzak ama natürel yaşanan bu yazıyı yazmışım hem çok mu acaba....
Okunmazdendi lakin okunduğunu ve bir çok yazı içerisinde ise değerli bulduğunuz mutlu etti o günkü çocuğu.

Farkedilen bir çok değere değer kattınız kiminiz hem yaşamasanız da gönülden yansıdı bana. Günün yazısına değer bulduğunuz için Gönül dolusu teşekkür ediyorum. Sevgi ve Saygılarımla

Çok hoş bir yazı.
Gerçi, bizim yörelerde pek eşek olmadı ama,
onların hikayeleri ile büyüdük bizler de.
Sonraları,
Renault lar aldı eşeklerin yerini sonra.
Ne zaman tarlanın birindeki tek top ağacının gölgesine çekilmiş bir Renault araba görsem, içim burkulur şimdilerde.
Oralarda bir yerlerde otlamakta olan bir güzel gözlü eşek düşlerim.
Elinize sağlık efendim...
Güzeldi..

tebrikler sevgil hülya..gönül kalemiin hiç susmasın..
l

SEVİLAY DİLBER tarafından 7/30/2013 12:11:49 PM zamanında düzenlenmiştir.

Neyin değerini tam biçebildik ve biçebilsek bile neyin değerini bilebildik ki? Tebrikle.

Yazmaktan hiç vaz geçme arkadaşım, şiirden daha çok değerli yazdıkların.