Özlem mi içimde sürekli kanayan yara.Ancak unutma ki her an aklımdasın.Ve girmişsin yüreğime büyük harflerle.İşte yürüyorum sonsuz bir yolculuğun kısacık bir yolunda.Şarkını söylüyor ayağımının altındaki çakıl taşları.Usulca fısıltıyor kulaklarıma senin sesini.Etrafımda utancından kızarmış fındık dalları ve çekilmişler köşelerine belki son kez gelirsin diye.

Bazen bir an düşlüyorum da, kırık küçük bir kiremit parçası olmak isterdim.Ve damına yerleşirdim sinsice.Kimi zaman haylazlık yapar ve akıtırdım üstüne evsiz, parksız, kimsesiz yağmur damlacıklarını.Ara sırada birden kızar dev bir kiremit olurdum.Korurdum seni, korurdum yüreğini karanlık, kötü, hırçın bulutlardan ölümden korkmazcasına.

Sonunda düşüyorum sevmelerin tuzağına.Senden uzaklarda kalmanın, yalnızlığın manasını anladım ilkin.Hayallerim kaldı parmak uçlarında.Hayallerim sende,yüreğinde.Artık gel deyişlerim kurudu.Bir kırık umut parçası yüreğimde.Gelmeyeceğini bile bile.İki damlacık gözyaşıyla kalan bir çift göz senden uzakta, yollarda duygusuzcasına...

Hayallerim kaldı parmak uçlarında....

Mustafa Ayar... Selamlarımla!