Yoğun istek üzerine yaşıyorum ben..Hayatımı bir nakarat gibi,dilime dolamış,ezberlediğim yerden söylemeye devam
ediyorum..Zamanın paslı prangasında,yaralarımın üstünü açık bırakıyor
sevdiğim insanlar.. Ruhumun açıklığı yüzünden gögsümün içinde ,cereyanda kalıp ölmüş kuşlar yaşıyor..Tuhaf değil mi? Kim şakağına silahı dayasa,önce beni vuruyor..
-Kan bağışı yapıyor bedenim,kanı düzelsin diye kanı bozuklara...-
Yetmiyor Bildiklerim artık...Karar verdim ,intiharıma Süs vereceğim ,süslü intihar planları yapıyor beynimin lobu...Mesela ben kesmeyeceğim bileklerimi,cinnet geçirecek bıçak derin bir kesik atacak damarıma...
Organik bir afet gibi hüznüm anlamıyormusun ...İçimde bir cehennem ateşi var,tek sakini benim..
Benim ki soluk alma hevesi sadece ,nefes alırken nefes nefese kalıyor ciğerlerim..Elit intihar planları yankılanıyor beynimde...Duvaksız dul gelinler kadar yalnız aklımın koridorları ...Bilmiyorsunuz...İçimin sıkıntısı,küresel ısınma gibi,buz dağlarım devriliyor sürekli, Yinede içimdeki hayvanı öldürmeye yetmiyor hiçbiri..