hayal kırıklığı,burukluk,şansızlık... neden bırakmaz ki peşimizi bazılarımızın? neden musallat olur,çıkmayan bir leke gibi kalır üstümüzde. çırpındıkça çıkmaya çalıştıkçada bazen daha da batmaz mı çamura insan daha da çok girmezmi çıkmaza? pes etmek yok diyorum bazen,bırakmak yok inadına yuru dertlerinin sıkıntılarının ustune belkı o usanırda bırakan pes eden o olur diye.. ama yok inatlaşıp duruyoruz biz ne ben onun peşini bırakıyorum nede o benim peşimi. bu oyunda kazanan da yok kaybedende. peki nolcak?? nereye kadar devam edecek bu dedim bi gün ve ben bıraktım pes ettim. sen kazandın be dedim. yaptın yapıcağını usandırdın ve galip geldin dedim.. sonra bıraktım kendimi hayatın akışına rüzğarda uçuşan yaprak misali.. savruluyorum şimdi nereye götürürse hayat nereye ne şekilde layık görürse beni. itirazım olmuycak bu kez söz sana hayat. al beni götür istediğin yere ( zaten hepte öyle olmamışmıydı) ..ben kendimi kandırıp durmuşum meğer..