Barış ve özgürlük adına yaşanan zulümlerin ardı arkası kesilmezken, verilen mücadelenin de ardı arkası kesilmemektedir. Barış demek savaşmak değildir. Savaş denen kavram ne canlar almıştır. Halende almaya devam etmektedir. Ağlayan anaların gözyaşları dinmezken verilen mücadeleler boşuna…

Özgürlük adına ne yapılması gerekiyorsa biz varız demeye geldik ve geleceğiz. Unutulmaması gereken noktalar nedense arka plana atılmak ta bu konuda da ustalık göstermektedir. Eğitimin vermiş olduğu tedirginlik değil, yaşamış vermiş olduğu duyguların hakimiyiz. Yaşatmak için varız öldürmek için değil.

Süregelen siyasi politikanın temsili heyeti uzattığı eli geri çekmemeli. Geri çekilen ellerin nerelere uzadığı da bilinmez. Bağlı olunan mücadelenin devamı niteliğinde yaşam sürmek anlamsız gelebilir kimilerine…

Özgürlük adına verilen mücadelenin olumlu sonuçlar yarattığı da gözler önünde. Bazen anaların gözyaşları tetiklerken; bazen de umursamaz tavırlarla ört pas ederiz. Bunların belirli bölgelerde artış gösterdiği var olan gerçeklerdir. Kimine göre hoş, kimine göre nahoş düşüncelerin ifadesidir gülümsemeler. Benlik algısının tekdüze düşüncelerden ibare olmasını hatırlatmak isterim.
Tekdüzelik insanın düşüncelerden uzak olduğu, istenmeyen durumlarda olumsuz tepkiler verebildiği, yaşamın sevinci yerine öfke tepkilerinin boy gösterdiğini, vb.

İşte savaş ve barış ikisi hiçbir zaman aynı anda gerçekleşmez. ‘’Savaşın kazananı, barışın kaybedeni’’ olmaz deyiminden de anlaşılacağı gibi; savaş ve barış… Savaşmak anlamsız gelen düşüncelerden ibaredir. Oysa barış denince akla o kadar çok şey gelir ki; anlatılması ve yazması dahi sayfaların devamı niteliğinde olur. Ardı arkası kesilmez düşüncelerle anlatılır da anlatılır ‘’Barış’’

//Ali KUTAY//
Paylaşımın Yeni Adresi