Hayat, sana “Beni, yaz!” Diyor. Yani roman mı öykü mü olacağına sen karar vereceksin.

Zamana isyan etme, aksine onunla iyi geçin. Unutma! Zaman sana değil, sen zamana muhtaçsın.

Temeli çürük bina, bir gün mutlaka yıkılır. Adaletten yoksun bir toplum da bir gün aynı akıbete uğrar. Çünkü toplumun temeli adalettir.

Horozun efeliği, bıçak boğazına değinceye kadardır.

Eleştirmenlere eleştirdiği için kızılmaz; adamların işi bu. Ne yapsınlar yani, eleştirmeyip de övsünler mi?

Sen görmüyorsun diye güzellikler yok mu?

Hiddetlenen bir insana dikkatle bakınız; böylesine bir çılgın hiç gördünüz mü?

Verilen telkinlere bakıyorum da hep “Ayna ol, ışığı yansıt.” Ya da “Mum ol, etrafına ışık yay.” Diyorlar. “Güneş ol da dünyayı aydınlat.” Diyen niçin hiç yok?

Bilgin cahilden daha özgürdür. Tabii özgürlük için ödediği bedel de daha fazladır. Bedeli ödenmeyen özgürlüğün değeri de anlaşılmaz.

İyilik yapamıyor olman, kötülük yapmanı gerektirmez.

Az iyi çok iyi ya da az kötü çok kötü yoktur. İyi iyidir, kötü de kötüdür. O kadar basit işte…

Sildiğini daha sonra yeniden yazabilirsin; üzerini çizdiğin için ise yapabilecek başka bir şey kalmamıştır.

Para ile satın alınan her şey gene para ile satılabilir. Buna makam, sadakat ve itibar da dahildir.

Sen, ne söylediğini bil; anlayıp anlamamak karşındakinin sorunudur.

Doğrunun ne olduğunu bilmek kişiye, yanlışla da savaşmak görevi yükler.

Bazen duvarda gedik açmaya çalışmak, duvarı yıkmaktan daha zordur.

Sen avcı mısın ki, kurduğun tuzaklarla övünüyorsun?

Ölçeceğin zaman kendi cetvelini al; başkalarının cetveline güvenme. Ne olur, ne olmaz!

Rüzgâr yerine göre bazen nimettir, bazen de felakettir.

Değiştirmeye kendinden başla ve bir müddet kendinle devam et.

Övgüye değil, övgünün nereden ve kimden geldiğine bak.

Yanında kendini ezik ya da borçlu hissedeceksen o kişiye sırrını verme.

Güvenmediğin kişi ile birlikte yola çıkma gafletini gösterdiysen, başına gelebileceklerin en azına razı ol ve bu yolculuğu sonlandır.

Sevgi almaya çalışırsan hayal kırıklığı yaşayabilirsin; verirken bu ihtimal çok azdır.

Kendini öven, böbürlenen insanlar patlak davul gibi ses çıkarırlar.

Hayatı sana çirkinleştirenlerle, hayatı sana dar edenler aynı değildir. Birinciler ikicilere göre ehven-i şerdir.

Seni kullananlar da, seni sevenler de, sana düşman olanlar da aynı dili kullanabilirler. O nedenle kimin ne olduğunu anlamak için ayrıca gözlerine de bak.

Zekânla övündüğün her yerden ayrıldığında, arkanda birçok düşman bırakırsın.



Sevgili okur, geçen sene yayımlanan Oruç Baba’dan Aforizmalar’ın ikinci kitap hazırlığını yapıyorum. Her zaman olduğu gibi şimdi de değerli öneri ve görüşlerinizi almak üzere bu çalışmayı da internet ortamında sizlerle paylaşmak istiyorum. Katkı sağlayacak yorum ve eleştirileriniz için şimdiden teşekkürler... (ÖFH)