Annem bağırıp duruyor.’’Ben sizi bu günler için mi büyüttüm ,beni rezil ettiniz’’ diyor.Milletin çocukları göklerde biz ise yere girmeye çok meraklıymışız.Annem işte hep böyle!..
Onun çocukları olduğumuz için hep onun gibi düşünmek ve yaşamaK zorunda olduğumuzu sanıyor.Her insan ayrı bir alemdir oysa ki.Bağırdıkça uzaklaşıyor,uzaklaştıkça bağırıyor.Normal bir şey tabi uzaklaşınca ses gitmiyor, bağırmalı.Fakat o bağırdıkça umurumda bile olmuyor haberi yok.
’Allah belanızı versin’ diyor.İnsan hiç çocuklarına bunu der mi? ’Tamam anne versin ,hatta bende dua edeyim çok istiyorsan’diyorum .Daha çok kızıyor ve kapıyı çarpıyor yüzüme.Yerinde duramıyor diliyle aynı orantıda çalışıyor ayakları.Sinirli sinirli dolaşıyor evin içinde.Kapıları güm diye çarpıyor.Laf atıp geçiyor sürekli ve arkasından güm kapı.
’Çalış, çabala ,canını dişine tak ,besle büyüt uğraş ,didin ne diye çocuklarım iyi bir durumda olsun’ diye diyor.’Anne saçını süpürge ettiğini unuttun’ diyorum ve bir terlik fırlatıyor.
Anneme laf anlatmak dünyanın en zor işi.Duymuyor ,dinlemiyor,görmüyor bizimle konuşup anlamaya çalışmıyor. İnsanın ailesine sevgi duymadığı anlar da olur mu?İşte böyle zamanlarda çok hissettiğim olmuştur bunu.
Biz filancının çocukları kadar olamamışız.Annem birde hiç beğenmediği insanların çocuklarının bizden önde olmalarına çok kızıyor.’Filancıya ben yardım ettim de bu güne geldi şimdi çocukları sizden iyi’ diyor. ’Oh Allah versin isteyene ama ben istemiyorum ki ’deyince’ Niye istemiyorsun ki, aptal mısın ? Hadi sen aptalsın benim günahım ne ?.Beni rezil ediyorsunuz’ diyor.
Hoppala ya şimdi ne, nasıl yani birden konudan kopuyorum , bir annenin çocuklarının iyi olmasını istemesi hava atmak isteğinden mi yani .Ne yani anneliği de mi tartışacağız ?.Benim annem benim iyi bir konumda olmamı meğer kendi havası için istiyormuş.Bak şimdi kıyamam işte!
Tam burada ipler kopuyor.’’Ben benim ,ben bunu istiyorum,ben sen değilim,sen olmadığım içinde ben bunu istiyorum ve bunu yapıyorum.Eğer ben sen olsaydım, senin gibi düşünür senin gibi davranırdım ama sen değilim ben benim ,ben buyum, sen olmam mümkün değil ,olmakta istemem zaten’’diyorum Kafası çok karışıyor ve gülüyor tek söylediği:
’’Deli’’.
Laf bulamayınca deli demek ne kolay.Deliler kadar masum ve temiz olabilseydik keşke.Deli nedir ?İnsanlara uymayan bir hayat yaşıyorsan adın delidir.Hiç düşünmezler neden böyle yaşadıklarını.Bir hayat sunulmuştur önlerine ve o hayatı önlerine ot koyulan bağlı hayvanlar gibi yaşarlar.Sorgulamadan ve düşünmeden yaşayamam.Önüme konan bilgileri yeniden araştırmalıyım ,ya yanlışsa ?
Bebekken aç ağzını mama dediklerinde açtık diye hep öyle olacağımızı mı sandılar.Büyüdük ve düşündük ,düşündük ve bulduk.Sizin bulamadıklarınızı bulduk diye kızmaya hakkınız yok.
Annem dominant bir kadın.Babamı yönettiği gibi bizi de yönetebileceğini sanıyor.
Bazen savaşlar evlerin içinde yaşanır.Bizim savaş hiç bitmiyor.İki tarafta vazgeçecek gibi değil .Ben vazgeçmem asla , annemde geçmez davasından.Ben anneme benziyorum zaten .Ne olacak sonumuz bilmem.Bu cayabilirim anlamında değil tabi asla!..
Her hareketimi eleştiriyor,söyleniyor.Anne olduğu için ben yinede sessizce ve ısrarla fikirlerimi savunuyorum.Anne olmak onu haklı kılmaz ama yine de hakları çok.