Mutsuzluğun içindeki yaşamaklıkla
Devam ediyorum hayata
Mutsuzlukla bile olsa yaşamak var diye sonunda
Seviniyorum…
Evet biraz polyanna kıvamında.
Artık cıvık mı oldum tam pişmiş mi bilemem ama
Yaşama ihtimalimin olması bile şaşırtıyor sonuçta.
Neden sonuç ilişkisi aramış olmamama rağmen
Aklım her daim bir işin sonucunda.
Belki yarım başlamaklığın verdiği bir heves
Belki de kursağımda kalmış bir kötü iş sonlanmasında.
Yine de ne olursa olsun bir başka yaşamın varlığında da olsa
O tat vardır ya hani sevinç denen.
Heh işte ne varsa o zıkkımda insanı mutlu eden
Artık çikolata mıdır nedir içindeki, yüzümü gülümseten, işte o.
İşte o dediğim ne varsa hayatta,
Bugün yok.
He kalanların dışında olanların hiç biri yok.
Yani yok dediğim bile var aslında.
Çünkü cümle içinde kullandım bir bakıma.
Aslında hayatımda kullanmadığım şeyler yok.
Ve açıkçası çoğuna gerekte yok.
Tabi ki gerek olduğunda kullanmak zorunda olduğumuz şeyler vardır.
Mesela bir cümleyi toparlarken şey demek gibi.
Ama aslında o şeyi kimse bilmez
O an söylenmiş bir ayrıntıdır.
Ama merak edilmesin bu ayrıntıya takıntı olunmaz
Hani vardır ya çerçeve yamuk dururda düzeltirler
Aslında çerçeveye sorulmaz memnun musun diye
Belki hafif eğilmiştir karşıdaki çerçeveye bakmak için
Tabi kimin umurunda onun hissettikleri.
Gerçi hissetmek uzun süredir unutulmuştur belki
Ya da unutulmak istenmiştir
Beklide unutulmaya zorlanmışızdır.
Bana zorla bir şey yaptıramazsınız diyen adam bile
Bu lafı zorla söylemiştir bir bakıma
Çünkü bunu söylemeye karşı taraf zorlamıştır.
Ama bir de karşı taraf vardır
Onda da kalmıştır belki atalarından kalma gurur ve onur
Veya ondan arta kalan neyse işte o.
Gerçi arta mı kalır artık mı kalır bilinemez ama
Yine de içimizde bir Polyanna onu arta kaldırır zorla.

Uğur İNCEKARA
Yazım Tarihi : 16 Eylül 2009