Havalar güzel burada sen gidince hiç güneş açmaz sanmıştım ama yanılmışım bugün daha bir keyifle doğdu güneş sanki.
Unutmak deyip duruyorlar burada onlarla dalga geçiyorum içimden ben seni unutmak niyetine yaşasaydım sevmiş sayılmazdım ki bu yalan olurdu zaten sen bana yaşanılanların öylesine bir hikaye olduğunu hatırlattın,gittin ya işte ondan bahsediyorum!
Geçen gün yürüyorum yine yalnızım içimden şarkılar söylüyorum gelen geçen dikkatimi çekiyor öyle sıkı sarılanlar var ki birbirlerine seni boğmak istiyorum der gibi sahi kaç gün daha dayanacaklar acaba birbirlerine bu son kez sarılmalarımı olacak ya da birbirlerine son kez mi gülmüş olacaklar...
Bana bunları düşündürüyorsun,düşündürdün ya dahası aklıma gelmez diyordum seninle hiç ayrıldık demedim kendime daha ruhum yalnızca senin gittiğini biliyor buna ’ayrılık’ denmiyor.
Çünkü ben burdayım.


Çok paranoyaklaştım ama



o gün bir amca bana ’kimseye güvenme’ demişti daha da konuşmadık zaten öyle tanımıyorum onu aynı apartmandayız ve kaldırımda karşılaştık 70 küsür yaşında var niye dedi bilmiyorum ama içine doğmuş herhalde bir şeyler ki ya da sen sana güvendiğimi duydun da gittin bilmiyorum amca haklı çıktı artık kimseye güvenmiyorum.Kimse kim onu da çıkaramadım daha ama herkesin kimse olma ihtimalini düşünüp güvenmiyorum işte...


Ayrıca Kasım’da aşk başka da değil
Ayrıca aşk öyle küstüm bitti denilecek kadar basit de değil
Aşk bir sır ve onu kim biliyor kim bilmiyor bunu hiç bir zaman öğrenemeyeceğiz.


Ben düz yazı yazmayı pek beceremem
Cümlelerim ordan oraya sapar durur.
Bu yazıyı da kimseye ithafen yazmadım az önce de söylediğim gibi kimse’nin kim olduğunu da henüz bilmiyoruz tanıdık değil onu demek istiyorum.



Sonra
Her gece ağlarım sanıyorsun
pişman olurum sanıyorsun
biraz stres yapıyorsun olur olmaz şeyleri ha bir de zaman denilen şeye ilaç muamelesi yapıyorsun...
Ayrılığı böyle basitleştirirsek gidenler çoğalıyor
bir gün geliyor ne gitmeyi ne kalmayı becerebiliyorsun!


Bilmem anlatabildim mi?