Çorbada tuzum da olsun
Diyen de yok hani!
Yaşamda, çorbada tuzumda olsun
Diyenler kalmamış malesef
Öyle ya herkesin derdi
Başından aşkın,
Bende de kalmadı derman.
Oysa dert edende,
Dert ettirende insanoğlu
Kendi gerçeğini göremiyor.
Meğerse ne kadar büyükmüş eskiler,
Ne kadar da samimi ve içten
Paylaşırlarmış yaşamı.
Birinin bir derdi olsa,
Hani hiç bir şeyde yapamasa da
Yanındayım bile demek yetermiş.
Paylaşımların eski tadı mı kalmadı?
Bizler mi tadtan tuzdan yoksunlaştık.
Bir şeyler yapmak isterken,
Ne doğru da şaşkın artık.
Sürükleniyor insanoğlu
Bırakın dinlemeyi, anlamayı,
Soruyor kibarca sadece nasılsınız
Hep cevaplar aynı iyiyim.
İyiyim demekle de iyi olunmuyor hani,
İyiyim mi? o da malum
Gittiği yere kadarlarla
Zaman ürkütmüş, ne yaşarsam
Kar yanıma diye bakıyor insanoğlu
Ölçme tartma yok, farkındalıktan eser yok.
Sabahın akşam, akşamın sabah olması gaye.
Ötesi berisi de aranmamakta,
Yani değerler ve kavramlar
Yer değiştiriyor her an.
Anlaşılan yaşamı hep sırtlamış
İyi niyetliler,
Kendini feda ederek cefada çekerek.
İzliyorum epeydir
İnsanoğlunun sürüklenişini.
İnsan duyarlılığını tüketircesine
Elinden geleni yapıyor.
Vurdum duymazlık,
Aymazlık, yalan ve riya
Almış başını gidiyor
Kendine zarar ve ziyandan habersiz.
İyi olur inşallah demekte,
Çorbada tuzum hala var demekte,
Düşüyor iyi niyetlilere.
Kötüler varsın çorbadaki tuzdan,
Almaya devam etsinler.
Zaten yeterince perhizle ne tuzu,
Ne de tadı kalmadı dünyanın hani.
Eskiler ne kadar büyükmüş meğerse
Gönülden edilen duaları,
Etrafa kol kanat oluşlarıyla,
Çoluk çocuk kalabalık demeden
Sevgiyi ekmişler birer birer
Maddelerden uzakta.
Görsel yaşam, körselleştirmiş,
Ne düşünen kalmış,
Ne de düşün diyen etraflıca.
Yapma, etme, yanlış diyene de
Kulak asan yok hani
Yok hani, öbür tarafı düşünürcesine

Yazan/ Seslendiren- Hülya COŞKUN
Fotoğraf - Levent YAVUZ