Para ile mutluluk, huzur veya saadet olmaz. İnsanlar ihtiyaçlarını giderdiği için parayı mutluluk ve huzur kaynağı olarak görürler...

Oysa ki, öyle değildir. Böyle düşünen bir insana tonla para verin ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra o da anlar mutluluğa parayla erişemeyeceğini. Mutluluğun huzurun sırrı, çalışmak birşeyleri başarmak paylaşmaktır. Hepsinden önce sevgidir. Paylaşan birşeyleri başarabilen seven ve sevilen bir insan en eşsiz insandır. Ama dünyevi zevkler bazı gözleri o kadar boyamış ki, hakikati göremeyecek kadar gözü körerenler var... Para yüzünden kalbi nasır tutan insanlar var. Sevmeyi bir kenara bırakın sevgiyi unutan kalpler var... Ne yazıktır ki sevgiyi unutan kalplere. Ve ne mutlu ki herşeye rağmen çalışan çabalayan sevgiyi baştacı eden kalplere... O gözler bazen öyle körerirki, Yakınında ki güzellikleride göremezler. Platonik aşıklar misali herşeyi olumsuz görürler huysuzluk ederler.
Sonra herşeyin farkına vardıklarında ne yazık ki geç olur.

İnsan öyle güçlü olmalıdır ki her rüzgarda oraya buraya savrulmamalıdır. Öyle ki o rüzgara göğüs germeli yıkılmamalıdır. Lakin insan olarak hepimiz bazen bu rüzgara karşı koyamaz oradan oraya farklı diyarlara savruluruz. Her rüzgarda oraya buraya savrulan insanlara ne yazık. Ve her rüzgara göğüs geren dik duran güçlü duran insanlara ne mutlu.. Hayat, ona bakış açımıza göre davranır bize. Sert bakarsak hoyrat davranır. Sevgi ile bakarsak hep baharları yaşatır.