Bugün canım çok sıkkın, çok!
Kimseyle konuşmak istemiyorum. Hele kocamla, hiç!

Dün gece müthiş bir kavga ettik. Daha doğrusu o söyledi, ben dinledim. Aslında ona verecek çok cevabım vardı ama onun seviyesine inmemek için sustum!

Onurumu incitip beni kırdığı için sustum!

Neymiş efendim; uzun zamandan beri benden şüpheleniyormuş. Dün gece, bu şüphesini doğrulamak istercesine portmantoda asılan çantamı hışımla alıp başladı karıştırmaya.

Ne bulacaksa?

Çantam, öyle karmakarışık değildir ki. İçinde, bir güneş gözlüğü, bir paket ıslak mendil, parfüm, küçük bir not defteri, anahtarlarım ve cüzdanım…

Bütün bunların arasından bir de kırılmış sigara çıkınca olanlar oldu. Sigaranın sağlam tarafından tutup gözüme sokarcasına gözlerini bana dikti ve o gür sesiyle, “Sen o..pular gibi sigara mı içiyorsun? Zaten uzun zamandan beri senden şüpheleniyordum.” Demez mi.

Ne söyleyeceğimi şaşırmıştım. “Sen de içiyorsun ya” diye bir savunma getirince sigara içtiğimi bizzat kendim doğrulamış oldum.

Aslında onun kül tablası gibi kokan nefesine daha kolay katlanmak için içtiğimi, ruh halimden anlamayıp beni sorunlarımla baş başa bıraktığında sadece ona içimi döktüğümü bilse. Off! Bilse bilse bilse! Bunların sonu gelmiyor işte!

Benim asıl anlamadığım, sigara içenlere ne zamandan beri o…pu denildiğidir. Bilen varsa söylesin.



Bugün canım çok sıksın çok!

Emine UYSAL/12.07.2013