ben 17 yaşımda bir delikanlıydım. sınırsız hayallerim vardı gelecek için. iyi bir iş,güzel bir eş, ve çocuklar ve çok mutlu bir yuvam olacaktı. henüz çok gençtim ve önümde bazı şeyleri başarabilmem için çok uzun bir yol vardı. acelem yoktu yani. şimdilik sadece hayaller kurup uykularıma öyle dalıyordum.ve yine bir gece o tatlı hayaller içinde uyuyakalmıştım ve saatler sonra bir telefon sesiyle uyandım. gözlerimi açtığımda herşey değişikti, ne oda benim odam, ne yatak benim yatağım, ne ev benim evimdi. herşey yabancıydı bana. telefon hala çalıyordu, bir tereddütle açtım telefonu. hiç tanımadığım bir ses, biraz da kızgın bir halde; hala uyuyormusun, saat 2 de mahkememiz var, çabuk kalk gel dedi. neler olduğu konusunda hiç bir fikir yürütemiyordum. elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittim ve kafamı musluğun altına soktum, su direk saç derime temas etmişti. şaşırdım aynaya baktım o da ne: ben ben değilim oysa daha dün akşam omuzlarıma inen saçlarım vardı...
Hızlı bir şekilde çıkmaya çalıştım evden, kapıyı açtım ve abonesi olduğum bir gazete vardı yerde, eğilip aldım, tarihe bakmak oldu ilk işim. Aradan 14 sene geçmiş....
üniversitede tanıştığım kişiyle evlenmişim ve doktor olmuşum ama hiç bir şey hayal ettiğim gibi olmamış. Saçlarım dökülmüş ve beyaza bürünmüş.Ve sanki herşey dünle bugünün arasına sığmış