Bugün , Yine Hangisine Yanayım Derken … Yeterince Yandım sanırım yanacak bir yanım yok gördüğüm o çirkefle dolu eylemleri … Ve Şöyleydi ; BİR KADINA ŞİDDET … Evet ŞİDDET eylemi . Girişimi Olamaz . Kabul Edilecek bir terim değil olamaz . Hayır REDD ‘ Edilmeli bu Kelime . Evet Bugun Bu Haber Vardı Gündemde : KADINA ŞİDDET . KADINA ŞİDDET .Hayır Aslında Kadına , Kadınlığa , Kadın Olmaya Eziyet. Kız Olmaya , Kadın olmaya Ve En önemlisi Ana Olmaya Eziyet. Sahi Nasıl Bir Duygudur Bunu izlemek . Ben Özetleyeyim İstersen ; Öylece Mahaleden Çıkıyorsun Yüzün Güneşin Sana Sunduğu Sıcaklığı Kullanarak İnsanlara ; Mutlu İfadesini Sezdiriyorsun Yapmacık olsada . Ve Yürek Ayrımlarına benzeyen Caddeye Çıkıyorsun sonra ( Caddeleri Hep Yürek Ayrımları Diye ) Hitap Ederim . Ve Sonra Yürüyorsun Ve Ve Ve Ve Diyip Yürüyorsun . Cadde Üzeri Gözlerin Vitrinlere , Güvercinlere , Güneşın Sıcaklığına , İnsanlara , ve insanlık Yapıp Bir Adım Daha İnsan olmaya Çalışanlara Asılı Kaliyor . Bir Endişe Sariyor Seni ‘’ GÖZLERİNLE ‘’ Toplanmış İnsan Manzarasının Üzerinde. Kimi Elleri Cebimde , Kimi Parmaklarıyla Sigarasını İçine Süzerken Garip Bakışları Gözlerinden Kalbine Bir Endişe Gibi Düşüp Kaliyor. Ve Merak Uyandırıyor ? Acaba . Yarım Kalmiş Bu Caddenin , Kazı Çalişmasında ‘’ İNSANLIK ‘’ Kalıntısınamı rastlandı ? Yoksa İnsanlık Öldüdemi Gömüyor ‘ lar Düşünceleri . Birden Herkes bir Adım daha Geri açılmak için Ürkekce Geri Çekilmeyi Bir Meydan Okumak kadar onurlu sanıyor . Bir Kadının Feryatların Sesiyle . Evet Kadın ! KADIN ‘ KADIN ‘ … Tarifi Sonsuz Olan Bir Canlı. Yer yüzünün Kainatın , Geçmişin ve Geleceğin Tek Kültürel ve Değersel anlamda Büyüyüşüne Yıllarca Şahitlik Ettiğimiz Birey… Sağa Sola Koşuşup , Hayattan Nasır Tutmuş Elerini . Her gün Şiddete Maruz Kaldığı Kalbini Birilerine Yinede Güvenip Emanet etme isteği. O Kadar mı Gaddarlaştik biz yoksa , Gerçekten Gaddar olmayı bile mi hak etmedik. Sahi Gaddar olmak içinde İnsan olmak gerek . Gaddar bile olamadıysak Hala . Çığlıklar içersindeki Kadına Öylece Bakmak ile Yetiniyorsak . Sanırım Gaddar Değiliz. Yok hayır Değiliz. İNSAN DEĞİLİZ BİZ …Sesler Yükseliyordu . O Çaresiz Kadından . Beklide Kağit Üzerine Kurulu Bir Kölelikti. Yada Diğer İsmiyle : EVLİLİK… İkiside Değil Aslinda. Çünkü Ne Kadın Köle olmayı istemiştir. Nede Evlenmeyi. Hele Sahiplenmeyi hiç. Sadece ‘ ANLAŞILABİLİR ‘ bir Dünya içersinde. Gülmeyi İstemiştir. Tüm Zorluklara rağmen. Ama Görülen Manzara . Tokatlanmış Yüzler . Kırılmaya Cok az Kalmış Kollar. Yürümekte zorlansa bile. Yinede can Havliyle son bir umut misali insanlara sarılma manzarası. Kurtulmak arınmak . hak ettiğim bu olmamalıydı . bu değil. Ben seçmedim seçemedim ama benim olmamalıydı . Bakışlarıyla. Sanırım Bir Süre Acı cekmiyordu. Yeterince Kırılan bir kalp , Kuruyan Bir çift Göz Pınarının ardından ne Acı yaşanır ne hüzün. Çünkü o an her şey bitmiştir. Kendinin Bitişe sürüklendiği bu manzarada.
Çok Yazık Çok Çok … Acı Çeken Kadına Değil . Canı Yanan Anaya Değil . üzülen Kıza Hiç Değil … Bizlere Yazık. ‘’ BİZ ‘’ dediğim için Bir Çoğunuz Alınmayın . Eğer Alınacaksanızda Alınabilirsiniz. ‘’ AMA ‘’ ALINACAK ‘’ bir şey Varsa Oda ‘’ İNSAN ‘’ olabilme adına ‘’ ALABİLECEĞİNİZ ‘’ Dersler olmalı . Diye Düşünüyorum ve ; Kadına Kalkan Eller Kırılmasın . O eller Bir Ömür Boyu Kadına Muhtaç Kılınsın….

Salih Apaydın