Bu gün her şey çok farklı... İstanbul bile... Kuşlar sanki ağız birliği etmiş senin isimini söylüyor bana. Ağaçların hışırtısında bile sen varsın. Dalgaların kıyıya vuruşu bile öfkeli... Simit satan çocuk dünkünden daha yorgun. El ele yürüyen mutlu insanlar yok ortalıkta. Sek sek oynayan minik çocuklar ... Onlardan yok.. Sanki bütün İstanbul anlaşmış bu gün.. Herkes susmuş,sanki ben konuşacakmışım gibi.. Aman.. Konuşsam da ne söyleyeceğim ki.Açsam elimi göklere haykırırım belki adını.. İyi de bu seni geri döndürecek mi? Baksana bütün İstanbul anlamış halimi. Fal bakayım mı kızım diye yanıma yaklaşan teyze bile uzaktan izliyor beni.. Biliyor çünkü fal baksa ne bakmasa ne.. Seni anlatacak yine... Bir umuttu belki de. Parkta annesini kaybetmiş bir çocuğun , şekerciyi görmesi gibiydin sen bana. Farklıydın sen.. Sen farklısın diye mi ? Bu gün İstanbul da farklı ? Baksana gökler bile yokluğunu anladı.. Kapkara ha yağdı ha yağacak. Bardaktan boşanırcasına yağsa ne olacak ? Seninle ıslanamadıktan sonra.. Ha belki sevgilinle ıslanırsın yağan yağmurda. Belki bana ağlayan İstanbul size güler..
Ne dersin ?


S.Ş