Ben-cil
Bencilleştik!
Bencil değilim
Sen bencilsin
O bencil
Derken bile, ağzımızdan çıkan ilk hece (ben) değimli?
Her şeyde ben, ben merkezli bir yaşamın merkezindeyiz.
Biliyoruz ki tek başımıza bir hiç/iz
İz bırakmak istiyorsak kapanınca gözlerimiz
Kurdun kuşun hakkını vermeliyiz…
Kendini önemsemekle merkez görmek arasındaki farkı o ince çizgiyi belirleyebilmeliyiz…
Kelimelerde ben demiş olsak bile ruhen içimizdeki beni canavara dönüştürmemeliyiz.

Biz Nene Hatunların gözbebekleri olmaya talipsek… Halide Ediplerin sadece adı değil özünü benimsemişsek… Biziz…

Başkaları için yaşayanların yaşamlarına devam ettiklerine şahit tarihimiz… Peki, bizler ölümlü olmak ister miyiz?

Kurda kuşa, börtü böceğe sunulacak bedenlerimiz… Neden ruhlarımızı yaşatmasın sevenlerimiz…

Sevgi ekip sevgi biçmeliyiz bizlik harmanında harmanlansın ben-li-ği-miz.

Bir söz vardır “Görenedir görene köre ne köre ne”
Bunu hecelere ayırdığımızda “Gör-ene / kör-ene çıkar karşımıza. Bulmacalardan hepimiz Arapçada ene/ nin ben demek olduğunu biliriz.
Benliğin gözü kör ve görmeli.



Sayın arsanın Bencilliğin Resmini Çizeyim mi Size yazısından esinlenerek ve vicdani bir muhasebe yaparak kaleme alınmıştır. Kendisine teşekkürlerimi sunarım…

Zühal Z…
04.04.2008