Gurbette büyümek tuhaftır, bir yanınız daima alabildiğine hasret kokar. Akşamları buluşur aile, hangi ülke de olursa olsun gurbetteki insanlar akşamları kendi yurdunu yaşar. Ben ve kardeşlerimde Avrupa’da yurttan uzakta büyüdük. arkadaşlarımızın Superman’leri, Batman’leri, He man’leri vardı, bizim evlerdeyse Hababam vardı, Şaban vardı, Adile teyze vardı, Şener Şen ve daha niceleri vardı.

Dünyayı kurtarırken bile onca eziyete rağmen, mısır, gazoz ve Türk kahvesi eşliğinde kahkahalara boğardı hepmizi Şaban.

Çekirdek lükstü o vakit gurbette, henüz böyle her köşe başında bir Türk marketi yoktu ve şayet bin birinci defa da olsa, o kocaman kasetleriyle Video oynatıcısının başındaysa ev halkından biri, aynı filmini izleyip, yine aynı hazza doyacağınızı bildiğiniz o an zenginlikti aile için.

Avrupa’lı komşularımızın, arkadaşlarımızın evlerinden hiç bir zaman bizlerin Şaban izlerken attığımız kahkahalara eş değer kahkahalar yükselemezdi mesela.

Gurbette sıcacık aile akşamlarında bizlere vatanı yaşatabilmeyi en iyi başaranlardan biriydi o.

Iyi ki bu dünyadan bir Şaban, geldi geçti.

Geçti mi dedim ben?

Yo hayır sanmıyorum, geçip gitmedi, bırakmadık, halen yüreklerizin, anılarımızın gönül tacı Şaban.

Kemal Sunal, iyi ki vardın. Iyi ki varsın hâlâ.

Sevgili Kemal Sunal’ı 13. Ölüm Yıl Dönümünde Saygıyla Anıyorum...

Saygımla Elif’leyin.

Elif Turna Türk

03.07.2013
Avusturya