DÜNÜR GELİYORLAR
Emin amcamın Boğazlıyan’da iki dairesi var.İkisi de kirada.Ay başını iple çeker Emin amcam.Ay dolar,emmim damlar Boğazlıyan’a.Kiracılar şikayetçi.
“Hacı emmi! Bizi sık boğaz etme.Kaçıp göçmüyoruz ya...”derler.Emin amcam sinirlenir:
“Hayırlısı yavrım! Bizim de bize göre hisabımız var.Borcumuz harcımız...Alacağımızı alak ki vereceğimizi verek.” der.
Üst kata kiracı dayanmıyor.Giriş katındaki kiracı ilk müstecir. Demirci Hasan Usta.Otuz yıldır oturuyor.Evlendi.Çoluk çocuğa karıştı.Torun tosga sahibi oldu.Hala emmimin kiracısı.Gerçi kiracılığı kalmamış,say ki ev sahibi.Otuz yıldır aynı evde oturmak ne demek?
Hasan Usta’yla pek geçinemezdi Emin amcam.Ödemelerin gecikmesi sebebinden.Ama ödeme yapılınca ortalık sütliman olurdu.
Üst kattaki kiracılardan yüzü gülmedi emmimin.Birisi canına kıydı,kendini astı.Ondan sonraki kiracıların kimi bırkıp kaçtı.Kira mira hak getire...Kimi elektrik su faturalarını ödemedi.Emmim mahkeme kapılarını yol etti.Karakollara gitti,geldi.
Üst kat boşalmış.Emin amcam sabahın erken saati çaldı bizim kapıyı.Ben de sabah yürüyüşünden yeni gelmişim:
“Buyur İmin a...” dedim.
“Yavrım Buvaziyan’a (Boğazlıyan) gidek.Adem’in işleri var.Sen beni bırak Buvaziyan’a.Kiracı çıktı.Eve bakım yaptıracağım hayırlısı...”dedi.
“Olur İmin a...Kahvaltıdan sonra gidelim.”
Emin amcamın acelesi var:
“Yavrım! Buvaziyan’da çorba içek.”
“Kahvaltımızı yapar gideriz İmin a...”deyince Emin amcam:
“Hadi bize gidek.Bizim evde sofra hazır.”karşılığını verdi.Neyse lafı uzatmamayım üstümü başımı giyindim.Geldik Emin amcamgil’e.Ortalık sus pus...Belli ki Bakiye abla ve Adem Emin amcamın Boğazlıyan’a gitmesini istemiyorlar.Daha önce aralarında tartışmışlar.Emin amcam Nuh diyor da peygamber demiyor.İnadı inat,inat da bir murat.,
“Giderim de giderim.” diyor da başka bir şey demiyor.Hazırlamış mitilini.Bir torbaya koymuş.Yorgan yastık...Sırtlayıp attık arabaya.Bindik bizim hacı Rönoya.Düştük Boğazlıyan yoluna.Eve geldik.Kiracının boşalttığı ev nasıl olur? Ev harabeye dönmüş.
Emin amcam bu evde tadilat yaptırdı.Kırığıydı,döküğüydü; boyasıydı,badanasıydı çok uğraştı.Çok para harcadı.Bakım ve onarım bitince eve yerleşti.Tek başına kalıyor.Hayat arkadaşı Bakiye abla gelimkar değil Boğazlıyan’a.Emin amcam da yakasına küsmüş köye dönmüyor.Adem yalvar yakar olsa da Emin amcam Adem’e kulak asmıyor.
Gır Nuhu (Kalkan) Emin amcamın akranı.Çok da takılır emmime.Adem’e diyor ki:
“Adem...İmin’i ben köye getiririm.”
Geliyor Boğazlıyan’a Gır Nuhu.Emin amcamı buluyor.Çay may içip iki çift lafın belini kırdıktan sonra Gır Nuhu Emin amcama çıkışıyor:
“İmin...Geberesice. Niye köye gelmiyon?”
“Sen geberin inşallah kefere...Ben burda rahatım.Nörücam (Ne yapacağım)köyde?
“İyi İmin!.. Ben ölüyüm.Sen dünyaya gazık çak.Ölme de sürün.Lakin hadi köye gidek.”
“Yok ben gelmem.”
“Hadi gidek İmin!”
Emin amcam Gır Nuhu’nun ısrarına olumlu yanıt vermiyor.Gır Nuhu son kozunu oynamakta kararlı:
“Hi geberesice! Kalk gidek.Bakiye’ye dünür geliyorlar.”
Emin amcamın gözleri çakmak çakmak.Kan beynine sıçrıyor.Tansiyonu fırlamış.Daha Gır Nuhu köye gelmeden Emin amcam atlıyor bir taksiye.Tutuyor Oğulcuk’un yolunu.