Yeminler, vaatler, sozler............ ve hepsi koca yalandan ibaret. yasadigin hersey bir ruya gibi hizli geciyorken gidenlerin arkasindan bakmakla yetiniyoruz sadece. gece karanliginda animsarsin kayiplarini. gunduzun gurultusunde hissetmezsin hicbirseyi. gunes aldatici bu sehirde, gec saatlere kadar seninledir ama yinede birakip gider. karanlik coktumu bu sehre iste o zaman nefes alislarin hizlanir, kalbini avuclarinin icine alir yanlizlik. nefesin kesilir giderek... anlarsin o zaman ozlemek nedir? dokunmak istersin, sarilmak, bir kere ozlemle sarilmak cozmez mi butun sorunlari, dagitmaz mi karanligi, kovalamaz mi yanlizligi!...
Beklemiyorum artik gunesin getirecegi umudu. oyle bir yerdeyim ki zaman geciyor, geciyor... gecerken de beni alip goturuyor, geriye bir sehir kaliyor bir de huzun.. huzunlu sehir, kayip insanlarla dolu, yalanlarla, ihanetlerle, gozyaslariyla dolu. inerken maskeler gece yuzlerden bu sehri cigliklar kaplar..
kendime yazdigim kacinci mektup bu. uymuyorum artik imla kurallarina, beni bir ben anlarim birde kelimeler, gerisi teferruat. kimse kimseyi anlayamaz onun gozleriyle bakmadikca hayata. iste BEN, yaz mevsimindeyiz ama kar yagiyor disarda delice. icerde yagmur.... duracaktir bir gun bu firtina, bu kar, bu yagmur.. yeniden yapilanacaktir bu virane sehir. yeniden yeniden yeniden.... cicekler acacaktir bir gun ama mutlaka acacaktir, bir mezar topraginda bile olsa acacaktir.....