Çok mutsuz olacağız dedi adam…
İçinde aşk safsatalarını barındıran tavlama muhabbetlerinin inadına.
Sana dünyada cehennemimi vaad ediyorum dedi kadına.
Zıvanası çıkmış cigaralarını yeniden yakarken, gözlerinde parlayan umutsuzluğun akıl almaz ışığıydı.

Yavaş yavaş kapanan tiyatro perdelerini düşündü kadın.
Kimsenin anlamadığı o saçma oyunların aldığı deli gibi alkışlara şaşırmayı bıraktığından beri, ölümü ve hayatı birbirine karıştırmanın ayrıştırmaktan çok daha kolay olduğunu fark ettiği günden beri, kendine yabancılaşmış şehirlerden kurtulamayıp bir deri bir kemik yaşamaya çalışan köpeklerin gereksiz sadakatini düşünmeyi bıraktığından beri şaşırmıyordu hiçbir şeye.

Anlamsız cennetlerden, acıyla zevki birbirine karıştırmayı başarabilen cehennemlerin daha asil olduğunu bilirdi kendince. Etrafında dolanan ve salyalarını saklamaya gerek duymadan ona cenneti vaad ettiğini söyleyen, kendi dünyalarında fütursuzca kendini Mesih ilan eden adamların mastürbasyon yaparken kendisini altlarında kıvranırken nasıl hayal ettiklerini de bilirdi.
Siktir dedi fısıldar gibi.
Siktir lan ordan …
Adamın gözlerinde gizlenen şehvetin ucube bakışlarına aldırmadan,
Yavaşça geceyi taklit eden siyah elbisesini çıkardı.
Ardından çamaşırlarını, ayakkabılarını, çıplak tenine değen ve ürperten takılarını çıkardı. Üstünde sadece tenini şeffaf bir elbise gibi saran yara izleri kaldı.
Çarmıha gerilmeyi bekleyen isa gibi kollarını açtı iki yana.
Bak bana dedi
Bak tenimi saran yaraların oyuklarına, sayısını ben bile unuttum …
Jiletin, neşterin, cam kesiklerinin kapladığı bacaklarını, göğüslerini, kollarını zihnine kazımak istercesine.
Sen cehennemini ayaklarımın altına seriyorsun,bana cennetini vaad edenlerdense bunlar kaldı….

Aylin... Mart’2013 Aydın
Portreler