Bazen Ağlamak gelir içimden, Haykırmak yada bir şeyleri kırıp dökmek ama sonra Ne olduğunu bilmediğim bir şey durdurur beni, Boğazımı tıkar, Gözyaşlarımı tutar..
Kalırım öyle ne konuşurum ki zaten konuşmak istediğim yok karşımda, ne de hareket ederim. Böyle Nefesim kesilir sanki birileri boğazıma saldırır, bir yumrukta Kalbimi sıkar, Yaşarken Ölmek gibi bir şey...
Sonra Beynimde ki o Hayalini kurar ve öylece kalırım, Bazen Dakikalar Bazende Saatlerce, Sonra bir bakarım bende hiçbir şey yok. Duygularım yok, Hislerim yok, Umutlarım yok, Her şey Darmadağın ve Ben yine Yalnızım.. Sonra Uzaklardan bir Ses gelir, Kulağıma Fısıldar "SENİ SEVMEDİ !"
Bir anda başlarım Ağlamaya, Bardaktan boşalırcasına, Gözlerimden Kalbime Bir Sel misali Akar Yaşlar. O An Gerçeği anlarım, derim ki kendime GİTTİ. Ama her Seferinde yine başa dönerim. Ve şöyle Derim kendi Kendime; "Ben her Damla da onu Sevdiğimi Haykırırken kim bilir o kimlerin yanında." En çokta bana koyan, O nereye giderse gitsin Aynı Gökyüzünü paylaşıp, Aynı Sabaha Uyanıyoruz ve Mutlaka bir şeyler onu Bana Tekrar tekrar Hatırlatıyor ...