0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
908
Okunma
Dil dönmez, kalemler kıpırdamaz olurmuş bazen...
En tiz çığlıklar kalpte sönermiş.
Gözler anlatırmış en masum hikayeleri...
Gözler verirmiş muştuları,
Ve yine gözler bildirirmiş acı haberleri.
Yine gözler dinlermiş birbirini;
Kulaklar duymaz olurmuş çünkü...
Gözler kuvvetli nazarlarıyla taşırlarmış birbirini.
Dizler tutmaz olurmuş çünkü...
Gözlerin feri sönermişte, büyüsü sönmezmiş.
Gözler kör olurmuşta, kalpler gözlerin görevini üstlenirmiş.
Kalp gözüne dönermiş gözler de yine de görürmüş, duyarmış, bilirmiş.
O gözler kör olurmuşta, o yakıcı damlaları onu terketmezmiş...
Kalp kırılınca kan ağlarmışta;
Gözler dayanamayıp inci taneleri dökermiş...
Ve her bir inci tanesi
Kaybolup gidermiş kara toprağın avcunda
Tıpkı gözlerin bedenle bir gideceği gibi...
