Dün ne haldeydik şimdi ise ne halde. Sensiz nefes almayacağımı düşünürken şimdi yokluğun yalnızca bir sancı, acı geçmek bilmiyor her ne yöne bakarsan bak hep acıyor aslında. Doldurmaya çalışıyorum oysaki boşluğunu başarıyorum da ama hep bir eksik kalıyor, yarım tamamlanmak nedir bilmiyor. Alıştım belki de alışmam gerekti, biliyor musun biri var şimdilerde uzağımda mesafelerin kilometrelerce uzağında. Sende uzaktın, kader denebilir mi buna neden hep en sevdiklerim, canım dediklerim bu kadar uzağımda. Onu seviyor muyum bilmiyorum, bunun cevabını vermek için henüz erken sensizliğe bile alışamamışken, kelimelerini özlüyorum, beni mutlu eden seni onda arıyorum seni kim bilir. Bir dakika olsun konuşabilmek için her akşam beni bekliyor. Bir umudun içine hapsolmasını istemedim onunla arkadaşız şimdilerde, hatırlayamadığım çocukluğumuzda beraber geçen anıları anlatıyor bana, hayallerimizi, kurduğumuz çocuksu düşleri. Tatil planları kurduk beraber, eskiden olduğu gibi hayalleri bölüşüyoruz yine…
Yeniden yaşama hakkı verilseydi, ben hiç düşünmeden yine doğruları yine yanlışlarımı yapardım ve yine severdim sonunda acı çekeceğimi bilsem de seni severdim. Hayat asla planlandığı gibi olmuyor, kurulan hiçbir düş gibi olmuyor, zayıf yerden vuruyor hayat çabalıyorsun, çabalıyorsun bir çıkış olmuyor, sen her şeyden vazgeçtiğin an hayat sana mucizeler sunuyor, yıkık dökük oluyorsun toparlanması zaman alıyor ama geçiyor biliyor musun, her yara gibi geçiyor. İzleri de zamanla süpürmeyi öğreniyorsun. Sana bir sır vereyim mi? SEVİYORUM.