1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
689
Okunma
Kadınları sevmem ,tanıdığım her kadın hep ben olmaya çalıştı. Bir parça Ben’den kendilerini katayım derken ekşimiş hamura benzediler.Yaşamak korkulu bir rüyaydı oysa onlar benim rüyalarımı göremezlerdi.Ben yokken kimbilir nice rahattılar ? Sevgiyi elle tutulur,gözle görülür menfaatlere yüklediler.
Öyleki, gözlerinde onca büyüttülerki -aşka olan inacımı taşınabilir- zannettiler. Dağlara bakıp yalnızca rengini gördüler,benim yaslandığımı bilemediler. Düşünemediler; bir parça ben, ben etmezdim. Hayal kırıkları canlarına battı..
ALMILA ERDEM
Cevap Yaz