Toplasan bir sen etmez dediğim insanları bir nota üzerinde topluyorum. Küçücük bir noktadan ibaretler. Ve dehşet verici bir tokat gibi yüzümde patlıyor gördüklerim. Şimdi bir sen etmeyecek insanlar senden daha fazla ettiler.

Mum gibi erittim gözlerimi. Çünkü baksaydı onlar anlayacaklardı hiddeti ve öfkeyi. Kötünün en iyisi olan filmin sonu kadar neşe verici içimdeki. Son sözler hayatta olmayan bir aşk yazarının son sözlerine oranla daha acı verici neşeye kıyasla. Aynı odanın içinde birbirlerinden habersiz buluşturdum acımı ve dinginliği. Bir dakikanın asrı çürüttüğü bu zamanlar bileğimde yaşlanan zamanların eşi.

Ben hiç anlayamayacağın şeyi yazarım ve yazdığımı da anlamazsın. Sonra hakaretler dizilir de sıraya bana çatar gördüklerim. Ne anlattığımı da anlatma mecburiyetinde değilim. Ne sana karşı ne de onlara. Ben yazarım. Karanlıkları ve ihanet içinde kokuşmuş yeni sahipleri kurtçuklar olan aşkları. Ben öyle yazarım ki yer yarılıp da içine girsemlerden, övündüğümü zannedersin. Göz ve saçlarından övgüler çıkartırım ki iltifat zannedersin aslında seni pisliklerin içinde sokak başlarında saçlarından tutup sürüklerim anlamlarımda .

Son olarak;

Beni müzik uyandırdı rüyalarımdan. Tam anlamıyla suçüstüydü. Soysuz ruhların cemiyetlerinde hırpaladım çünkü zannedişlerimi. Ve eğer okuyorsan, zaten beni sen anlama.

Okumak ve yaşamak farklıdır. Yaşatmak kadar.


Bahattin BERKDİNÇ