ÜŞÜYORUM SENSİZ

Aile insanın varlık sebeplerinden biridir ve manevi değerlerin” sevginin, saygının, hoşgörünün, güvenin, dostluğun ve sabrın” yüreklere anlatıldığı ilk hayatın başlangıcıdır. Sevgilerin kucaklandığı, hüzünlerin, mutsuzluğun, yaraların sarıldığı yaşamdır. Bu üstün değerlere sahip güçlü aile yapımızın var olmasını sağlayan babalarımız hayatımızın her anında önemli varlıklarımızdır. Ailesi için her türlü fedakârlığı gösteren, zorluklara göğüs geren büyük bir özveri ile çocuklarının mutluluğu için çalışan büyük emektarlardır. Ailenin temel direği yıkılmaz güçlü çınarı olarak gördüğümüz babalarımıza hak ettikleri sevgiyi, saygıyı göstermeliyiz. Üzerimizde sonsuz hakları olan ve asla da ödeyemeyeceğimiz anne, babalarımızın rızasını kazanmak ve vefalı olmak her evladın birinci görevidir.


Bu düşüncelerle baş başayken gecenin sessizliğinde zaman dönüyor, sevdiklerimiz bir bir aramızdan ayrılıp hızla donuk bir fotoğraf karesinde yer alarak sonsuzluk diyarına gidiyorlar ve hiç bir fotoğraf benim anılarımdaki gibi canlı ve hayat dolu değil. Bu çerçeve içine saklanmış donuk kareler benim özlemimi gidermiyor. İçimi acıtıyor, yüreğimi hüzün kaplıyor ve ılık ılık kanamaya devam ediyor. Hazanı yaşıyorum sensiz, sonbahardaki sararıp solan yere düşen yapraklar gibi, yüreğim baharsız, türkülerin ezgisi yanık yanık. Geride sensizlik yarım kalmışlık duygusu, hep bir yanım eksik. Üşüyorum sensiz soğuk karlar altında yatıyor gibi. Sen bir hayattın yaşadıkça anlamlaşan, sevdikçe vazgeçilmez olan… Huzur ve dert ortağı, güçlü bir koca çınar, güven ve mutluluk, hayatın anlamıydın.


Kalbim kalbin olsun, ölüm senin olmasın isterdim. Şimdi sonsuz mekânında rahat uyu babacığım.


Yaşamımızın her anında varlıklarıyla bize güç veren, yüreğimizde yaşattığımız, hayatın anlamını ve erdemlerini öğreten tüm babaların, babalar günü kutlu olsun.


Sevgiyle Kalın