İnsanlar bu yüzyılda da evleniyorlar; ama artık bir yastıkta kocamıyorlar. Hatta bir saat muhabbetten sonra duygusal yakınlaşma yaşadıkları bir başkasının yatağında bile ölebiliyorlar.

Haftalık birlikteliklerin daha birinci günü partnerden sıkılıp ikinci gün, bilemedin yedinci, başından def edebiliyorlar.

Karınlarını doyurabilmek için 12 saat çalışıyor; ama doyuramıyorlar. Karın etin sütün öğütüm fabrikası olmaktan çıkalı çok oldu, artık kültürler ve yaşam normlarını da öğütüyor.

Dün küfrettiklerine bugün yanaşabiliyor, bugün taptıklarını yarın ayakları altına alabiliyorlar.

İnsanın sizin daha çoğunu tespit edebileceğiniz yaşam algısındaki bu değişimler aslında son derece normal.

İletiştikçe yabancılık kalkıyor. Kavradıkça fark etme oranı artıyor. Bir büyük ailenin sofrasında ve çok yakın akrabalar olduklarını görüyorlar ve D.N.A.’nın kökünde olan normalleşiyor, tüm inkarların belini kıra kıra…

Yaşam tiyatrosunda erkek ve kadın figürleri anlamını çoğu yerde çoktan yitirdi. Bir zamanlar erkek yapınca olağan kadın yapınca problem olanlar o perspektifte artık nötrleniyor.

Bu toprakların en eski kavimlerinin bazıları anaerkildi ve erkek bugünün kadınının standartındaydı o zamanlar. -yazıtlar böyle söylüyor-. Şimdilerde ise anasını da atasını da çuvallayıp çöpe atan ve yeni insan görgüsüne doğru adımlıyoruz usul usul...