Türkiyem güzel ülkem yaşlı genç çocuk bütün insanlarıyla yaşanası cennet ülkem, cennet olmasına cennet te bu cennet ülkede özellikle kadınların refah içinde yaşamaları bazı kesimlerde oldukça zor görünüyor.
Yıllardır yaşanan ve halende yaşanmaya devam eden kadın cinayetleri töredir, adettir deyip bunların altına sığınarak hiç utanmadan sıkılmadan kimseden korkmadan ne kanun ne vicdan tanımadan nasılda öldürüveriyorlar kadınları…
Suçları ne? Sevmek birinin, evlenmek istememek öbürünün, okumak istemek diğerinin, insanca yaşamak bir başkasının, nasıl bir düşünce nasıl bir cehalet ve nasıl bir cesaretle işleniyor bu cinayetler?
Kim hakim?
Kim savcı?
Kim avukat? Nasıl bir mahkeme kararı ile alınıyor bu infazlar?
Hangi adalet?
Hangi devlet?
Hangi vicdan?
Hangi din?
İzin veriyor bu olanlara? Anlamakta zorluk çekiyorum kadın olmak hayata bir sıfır yenik başlamak olmamalı asla…
Bu haberleri son dönemde yine oldukça fazla duydum gerek televizyondan gerekse gazetelerden , bir kadın daha öldürülmüş gencecik bir fidan daha yitip gitmiş…
Hiçbir din hiçbir adalet sisteminde yoktur bu cehalet düşünceleri, sözde dini yaşamak değildir hayat, özde yaşayabilmektir asıl sanat…
Bu yaşanan cinayetlerle alakalı bir kadın olarak kendimi sorumlu hissettim ve hiçbir şey yapamasam da en azından köşe yazılarıma yansıtmak istedim. Sessizce kocaman bir çığlık atmaktı bu yazım belki de, hatta haykırmak, bağırmak, susturulan, sindirilen, dayak yiyen, sokaklarda tartaklanan ve acımasızca bıçaklanan kadınların sesi olmak…
Bu çağda çağdaşça yaşayabileceğimizi düşünürken halen köşe yazılarımızın konuları olmakta kadın cinayetleri. İçim kan ağlayarak kaleme aldığım bu yazım için tüm kadınlar adına çok üzgün olduğumu belirtmeliyim, fakat bu zihniyetler değişmediği sürece ben ve benden sonrakiler de yazmaya devam edecek bu can yakıcı konuları korkarım. Hani insanlar özgür ve hür bir şekilde yaşayabileceklerdi?

Bahaneleri hazır töreymiş ölmeliymiş!!!

AYNUR DEMİRER