PARA LAZIM
Bizim hala oğlu Ömer.Ömer Kaya.Biz “Böle” deriz.Ömer böle oldum olası çalıştı,çabaladı.Koşturdu.Gecesini gündüzüne kattı.Ne çare işleri rast gitmedi.Tarla aldı.Traktördü,ekipmanıydı...Borçlandı.Menteşeli Sarı’dan borç para aldı. Tarlayı tutu koydu.Yani ipotek.Para faizsiz,tarla icarsız... Borç ödeninceye kadar tarlanın tasarrufu alacaklıya.Ekip biçiyor Menteşeli Sarı.Bölem borcunu ödeyemiyor ki tarlasını kurtarsın.Uzun süre devam etti bu minval üzere.
Zaman zaman bize gelir.Anamgili yağlar,yüzler.Anamgilden borç ister.Anam dayanamaz.Elinde avucunda ne varsa verir yeğenine.Ömer böle eski borcunu ödemeden yine gelir paraya.Sabrın da bir sınırı var.Anam kızar:
“Ömer’im! Biz parayı nirden alak?..Maaşımız yok.Bir gelirimiz yok. Gözüyün önüne baksan olmaz mı? Sen nöruyon (Ne yapıyorsun)bu paraları?”
Bölem güler.Bilir ki halası onu öz evladı gibi sever:
“Hala! Az bir borcum galdı. Tarla aldım. Motura (Traktör) mazot...Tohum. Biri bitmeden öteki başlıyor hala.”
Anam kirli çıkı.Gider sandığını açar.Kıyıda köşede üç beş kuruşu vardır.Getirir yeğeninin avucuna koyar.Bölem sevinir:
“Hala...Birkaç gün sonra paranı getiririm.” der. O birkaç gün bir türlü gelmez.
Yine bölem bizde.Malum mesele.Para lazım.Anamda yok beş kuruş.Yeğeninin yüzüne duramıyor.Bir şey de diyemiyor hatırına dokunur kaygısıyle.Ama Firdez ana sözünü çekmez.Firdez ana bizim ikinci anamız.Babam iki evliydi. Anamla kuma değil de bacı gibi anlaşırlar.Babam öldükten sonra iki kuma oldu iki bacı.Firdez ana da “Bacı” der anama zaten.Firdez ana diyor diyeceğini böleme:
“Ömer!..Tarla taht alıyorsun.Ama uçan guşa borcun var.Sat tarlayın birini de borçlarını öde yiğenim.”
Bölem pişkin mi pişkin.Lafın altında kalmaz:
“Hala! Bana para verin.Akıl vermeyin.Benim aklım bana yeter.Akla ihtiyacım yok.Benim paraya ihtiyacım var.”