bundan önce yani mynetteyken de arkadaşlarım vardı...hemde binden fazla.kimileri sadece listede süstüler,kimileri başa bela,kimisi de sanki kırk yıllık kanki dost gibiydik...sadece yediğimiz içtiğimiz ayrıydı.sabah gözümüzü açar,açardık nete...birbirimizi arar,sorardık.hele bazılarıyla herşeyimizi paylaşırdık.evimize,eşimize anlatamadıklarımızı birbirimize anlatır,dertleşirdik...nice arkadaşlarımı bilirim ki herşeylerini bilirim...kimisi eşinden boşanmak ister,bana sorar ne yapayım.kimi nişanlısından fırça yer sorar bana işini bırak diyor ben ne yapayım...
bizler üç arkadaştık mynette...saçayağı gibi...birbirinden ayrılamayan...ne konuşsak ikimiz üçüncümüz de bilirdi ...
msn.ler her zaman açık,camda görüşürdük...birisi bursalı,diğeri istanbullu ben izmirli...
birgün istanbullu ile camda görüşürken,arkadaş aniden eline masanın çekmecesinden aldığı tabancayı çıkardı.kendimi vuracağım dedi.artık dayanamıyorum...camda görüyordum her şeyi...ama yapabilecek hiçbirşeyim yoktu...ne kadar yalvardımsa,ağladımsa dinlemedi...
eğer sen orda kendini vurursan burda da ben vuracağım kendimi dedim...koydum masanın üstüne elimdekini...
epeyce bir tartışmadan,ikna çabalarından sonra sakinleşti...tamam dedi...seni dinliyorum...bıraktım elimdekini...
camı kapadı ve ben onu bir yıla aşkın nette göremedim...
o akşam yaşadıklarımı bir ben bilirim bir de allah...diğer arkadaşla konuştuk olanları.anlattım...kötü durumda dedim.ne olur ona bir ulaşsan...ama sen ondan da kötü durumdasın yavrum.görüyorum camda halini...ne olur ağlama,istersen geleyim yanına...ister uçakla,ister arabamla.iki saate varmaz yanındayım...
o gece sabaha kadar camdaydık ikimiz...ben ağlamaklı,o bana teselli etmekte zorlanmakta...
işte o gün bugündür ben cam açmıyorum...o günkü olaylar geliyor gözümün önüne,fenalaşıyorum...
bizler üç arkadaştık camda...saçayağı gibi...birbirinden ayrılmayan...sonradan aramıza birisi daha katıldı...ama o da ne şartlarda...çok kızmıştım ya ben ona.herkesi o sanıyordum...vallahi ben o adam değilim...getir kuranı el basayım...ne yemin istersen yapayım...ben o adam değilim diye aylarca yemin etti garibim,fotolarını koydu sayfasına...öylesi inandım adamcağıza...
şimdi bu satırları yazarken bile o gün geliyor aklıma...masanın üstünde tabanca,bir onda,bir bende...ikimizin eli de tetikte...
sen söyle,seviyor musun beni...
sen söyle,seviyor musun beni...
o gün bugün...o iki kelimeyi duymak istemiyorum...kalbim katıyor,içim daralıyor...
insanlarda bana duygusuzsun sen diye yazıyor...
duygusuz değilim ben....sadece....umutsuzum!!!!

(sevgiler çeşit çeşit...bazen ölmek istersin o yanında yok diye...bazen gülersin...ben ne delilikler yapmışım hayret diye...)

candan emirsoy
13.5.2013
izmir