Öğretmen Türkçe dersini işliyor. Ben arka sırada oturmuş öğretmeni, öğretmenin ders anlatımını, iletişim becerilerini tespit edip ölçmeye, bir kanaate varmaya çalışıyorum. Sınıfa öğretmenle birlikte girmiştik. Öğretmen öğrencileri selamlamadı. Oturun komutu ile öğrenciler oturdular oturaklarına.Öğretmen de sandalyeye oturarak,sınıf başkanına,
-Kimler gelmedi? Dedi.
Sınıf başkanının verdiği yanıt doğrultusunda devam fişini işledi. ayağa kalktı. Türkçe kitabını eline aldı. "Gelenek ve Göreneklerimiz" adlı bir metin açtı. Öğrencilerin de bu metni açmalarını istedi. Öğretmen, okuma yapacağını, dinlenmesini buyurdu.Öğretmen, okurken zaman zaman yanlış telafuzlar kullanıyor ve noktalama işaretlerine uyamıyordu. Çünkü ön hazırlık yapıp metni kendisi okumamıştı.Öğretmenin morali bozulmaması için müdahale etmedim.
Anlatımdan sonra; metinle ilgili anlama etkinliklerine geçildi.Ahi ocağından, yardımlaşmadan söz ediliyordu. Öğrenciler ahi ocağının olduğunu bilmiyorlardı. Öğretmen sözlerini bitirince, öğrencinin birisi söz aldı.
-Öğretmenim bu Ahi ocağı şimdi neden yok, madem bu kadar değerliyse?...
Öğretmen yanıtlamadı.Ben izin alarak soruyu soran çocuğa sordum,
-Ahmet; bu Ahi Ocağı nerede? Hangi Ocak ?
-Bizim Çorum’da bir ocağımız vardı.
-Ne ocağı?
-Yemek ocağı öğretmenim.
-Ahmet o zaman bir de sözlüğe bakıver, ardından Ahi Ocağını araştı dedim.
Durumu, ikinci ders sonunda öğretmenimizle tartıştık. Öğrencinin yaşantısında sadece adına ocak denilen yemeklerinpişirildiği, kazan yahut kuşkananın konulduğu,sac ayağının bulunduğu yerdi.