ÇİFTLİĞİN GÖZÜ
Yöhmür’ün yazısında bir çiftlik.Hacı Bey Çiftliği.Hacı Şahingöz. Namı diğer Çakır Hacı.Karayollarından emekli.Boğazlıyan’da oturur.Bir ayağı köyde.Hele hafta sonları Çakır Hacı’yı arayan Yöhmür’de bulur.
Yöhmür’deki tarlanın başına kuyu vurdurdu Hacı.Bir su çıktı ki abı hayat.Zemzem.Can katıyor canlara.Tarlanın etrafını çitle çevirdi.Bir de kulübe yaptırdı.Kanaletten yapılma bir havuz.Yağmurlama,damlama yöntemiyle sulama...Her türden bahçe bitkisi ekiyor.İlgisi üstünde bahçenin. Bir ürün kaldırıyor hayretlere seza.En birinci yardımcısı Hacı’nın, hayat arkadaşı Ayşe. Ayşe Hanım Hacı’yı hiç yalnız bırakmaz.Gün akşama kadar bahçenin otunu alırlar,çapalarlar.
Geçen yıl kısmet oldu sabah çayı içtik Hacı Bey Çiftliği’nde.Hacı’nın yeğeni Murat’la (Ünal) sabah yürüyüşünden dönerken. Doğrusu bir bardak çay çok hürmete geçti. Sofralarına bereket versin Yüce Tanrı.Varlıkları daim olsun.
Bir sabah yürüyüşünde baktım kulübenin tepesinde bir kamera. Hani ana caddelere,kavşaklara koyuyorlar ya ondan.Mobil mi diyorlar,nedir? İşte onun gibi bir şey.Bir hayli güldük.Bizim Eren,Ali İhsan...Şaşırmadık dersek yalan olur.
Hacı’nın oğlu Mete Boğazlıyan’da bilgisayarcı. Delta bilgisayar.Sağ olsun,bilgisayarla ilgili çözemediğimiz bir sorun olunca imdadımıza yetişir.Dedim ki:
“Beyler bu Mete’nin işi...”
Neyse Boğazlıyan’a geldim.Doğruca Delta Bilgisayar’a. Mete güler yüzüyle karşıladı beni:
“Mete!.. Yöhmür’deki Çiftliğe kurduğun kameranın aynısını istiyorum.Bizim avlu kapısı iki.İkisine de takacaksın.”
Mete güldü:
“Olur hocam...Emrin olur. Babam ısrar edince taktım.”
İyi adam lafının üstüne gelir.Tam o sırada Çakır Hacı girdi dükkana.
“Oooo Hocam! Hoş geldin,sefa geldin...”
“Hoş bulduk Hacı.Biz de Yöhmür’deki kameradan bahsediyorduk.Mete aynısından bizim eve de takacak.”dedim.
Gülme sırası Hacı’da:
“Hocam hiç sorma.Çobanlar illallah dedirdi.Keçiler, koyunlar çitten sarkan fasulyeleri yiyorlar.Dallarda yaprak bırakmıyorlar.Kamera taktık rahatladık.”
“Nasıl yani?”
“Kamerayı gören çobanlar çiftliğin semtine uğramıyor.Geçen Belören’in çobanına dedim ki:’Bizim ürünlere hasar veriyorsunuz.’ Çoban inkar etti:’Ben değilim.’dedi.Kamerayı gösterdim.Kayıtları jandarmaya vereceğimi söyledim çobana.Kamerayı görünce çoban çözüldü:’Aman Hacı abi,kulun kurbanın oluyum.Bir daha buralara uğramam.’dedi. İşte böyle hocam.Şimdi kafamız rahat kamera sayesinde.”
Ya işte böyle...Teknikten,teknolojiden yararlananın hayatı kolaylaşır,kafası rahat olur sevgili dostlar.