bazen bir şey olur.. bütün düğümler çözülür..
ve..
başka bir pencereden bakmaya başlarsın hayata...

kaldığın yerden devam etmenin zor olduğuna inandığın zamanlarda herşeyden vazgeçmek kolay gibi görünür gözüne..
her şeyi bırakıp gitmek kolaydır ve herkese arkanı dönmek..
nefes alamassın ağlayamazsın uyuyamazsın..
çünkü yaşayamazsın kalbinin atışı dışında..
bütün kapıları kapatıp çıkmak istersin bulunduğun evden..sokağı hiç arkana bakmadan terketmek ve hatta şehri ülkeyi dünyayı unutmak...
beklediğinin ne olduğunu bilmeden beklersin öylece..
sonra
bir şey olur işte..
nasıl olduğunu anlayamazsın..ne zaman tekrar nefes almaya başladığınıda..
sadece gitmek istediğin yerlerden başka hiç bir yerde yaşayamayacağını anlamışsındır..
nefes almadan ağlamadan uyumadan yemeden ve içmeden sadece orda sonsuza dek yaşayabileceğini bilirsin artık..
hayat tüm hızıyla geri döner sana..sıkıca kucaklar..
ve ilk işin için boşalıncaya dek ağlamak olur..
sırf yaşadığını anlayabilmek için...