Saat gecenin 3’ü…hayatın yelkensiz gemisinde savrulmaktayım.ne çok azlığım var oysa ki…ne de çok çoğul eklerim... zaten eklerle yaşar hale geldim. ekim kasım aralık…mevsimlerden ve aylardan öteye gidemez oldum… planlarımı günlük değil aylara hesap eder oldum… olduruyorum büyük beceriksizliğimle olmayacakları… ne çok kırılgan yanım var da( insanlar hepte “sen bundan kırılacak adam değilsin derya…”) işte en zayıf yanlarımdır ama kimse bilmez… acaba bilmesini mi istemeyiz?.. ne çok soru soruyorum kendime…sorular ve cevapları… bu sanki turganeyev in babalar ve oğulları gibi… yada bilmem hangi şarkı…
Saat gecenin 3’ü ve ben hala ayaktayım… sonuna dimdik eki eklemek ne güzel olurdu değil mi?.. ama yerdeyim,yıkılmış,yakılmış,onarılmamış,onore edilmemiş… küçük bir çocuk gibi mi yakınıyorum?..
Çocukluk…. Bilinmemezlik…
işte üç noktanın aslına rucü ederek yakışacağı fiil… çocukluğum??
Hatırlayanınız var mı?...Yada ben anımsıyor muyum?sadece annemin ellerimi yıkarken, ki ben yıkamamak için diretirken, o hengamede patlayan kaşım…ve zülfikar halini alışı sol kaşımın…
Ne çok suskunluklar saklıyorum güncemde oysa…
Saat gecenin 3’ü…yatılı okuldan hatırladığım 3-5 yatakhane nöbetleri…nam_ı değer annecilik oynama saatleri…Görev basit; üstü açılanların üstü örtülecekti…ya ben hiç uyuyamayan ben…ayaklarım soğuk betona basarken,gözlerim mavinin yoksulluğunda üşürken beni kim örtebilecekti…üşürdüm…çok üşürdüm…küçüktüm,masumdum…

Unutmuyorum! Bir yerde daha çok üşümüştüm ve ayaklarım soğuk betonun üzerinde çırılçıplaktı.bunu hiç unutmuyorum…

Saat gecenin 3’ü…kaybettiğim her şeyi bulamıyorum elimde. kocaman bir hiç kaldı bunu neden kaybedemiyorum…yarın sabaha yüzümde sahte gülücükler biriktirmeliyim.evet ama nereden bulmalıyım, kim de unutmuş olmalıyım yada hangi adreste?...yada ağladığım son kadının kucağında?..

İşte ben böyle her gece,gecenin 3’ünde,iç dünyamın sessizliğinde, bir kurşun gibi ağırlaşan bedenime; doğru seslerle söylerim şarkımı…

Evet saat hala gecenin 3’ü ve ben hala buradayım…yalancı,sessiz,stabilize,homojen soluklar alarak bir entelektüel uykuya dalmaya çalışmalıyım belki de…

Saat gecenin 3’ü (y) dü..

Kalem çoktandır ellerimin arasında değildi….

“Kimse kızmasın kendimi yazdım”…H.C



Mehmed Asım
24/06/06
İstanbul