1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
698
Okunma
Bilmezdim kaderimin sonunda gözyaşıyla bütünleşeceğimi. Saftım, hissetmezdim. Nasihatlere güvenmezdim; çünkü sevgin var sanırdım. Şimdi taş bir duvara aşkı kazımak gibi umutsuzum. Bir o kadar da bıkkın ve yorgun. Hissiyatlı düşüncelerim oluştu dünden bugüne. Bu kadar mutsuz ve umutsuzken insanlara yalandan iyiyim demek yakıyor bir taraftan. Sevdiğime sevgimi yalansız haykıran ben, sevdiğimden kalanı yalanlayarak sunuyorum şimdilerde. Utanıyor muyum bilmem ama galiba çok yoruluyorum. Meçhul duygularla kavrulmuş bir hikâyenin hissiyatlı ayrılığıdır bu yaşananlar. İnkâr edilemez, umursanmalı daima.. Yazmak’la bitmiyor mesele, mühim olan anlatabilmektir. Sen yazmadan benim anlamamı bekledin. Zihni elime verdin, imkânsızı bul dedin. Yalana gerek yoktu, bilirsin hoşgörülü biriyim. Kaçışını söyleyebilirdin mazeretsiz. Elbet anlardım bende çaresiz.
Enes Demirci